Рэмень- рамні
дрэва- драўляны
зрэдку- радзей
цэгла- цагляны
паўтарэнне- паўтараць
сэрца- сардэчна
трэск- трашчыць
шчэбет- шчабятаць
шэпт- шаптаць
шэрсць - шарсцяны
І толькі трашчыць у коміне агеньчык.
Так прыгожа шчабятаць можа толькі салавей.
Дзяўчаты сардэчна віталі сваякоў каля прыпынку.
<span>Вось некалькі розных прыказак, можа якія-небудзь і падыйдуць.
Дрэмлючы, нічога само не атрымаецца.
</span><span>Няма смачнейшае вадзіцы, як з роднае крыніцы.
Паважаючы чалавека, паважаеш і сабе.
</span>Многа размаўляўшы, мала зробіш.
Папрацаваўшы сапраўды, адпачывай па праву.
<span>Махлюючы, свет пройдзеш, але назад ці вернешся?
</span><span>Напрацаваўшыся да поту, пад'ясі ў ахвоту.
</span><span>Не хваліся сеўшы, а хваліся з'еўшы.
Пасаліўшы, можна і з'есці.
</span><span>Воўк не выбіраючы авечак бярэ.</span>
Нізка - нізенькі, блізка - блізенькі
Апавяданне вельми сурьёзнае пра вайну
мне не спадабалася яно,яно вельми сумнае,мне было шкада Тэкли,яна была безпомощная,не магла толком нарубиць дроу,а паштальён быу вельми злы и не памог ей.Быу яшчэ у яе сын Василька яки пайшоу на вайну и не быу ,не убитым,не бязвестак праушы,яна вельми переживала и вось на яго дзень нараждення яго вельми ждала але ей так было несцерпна што яна пайшла па дарозе кидалася на кожную машыну у надзеи убачыць яго.У итозе яна убачыла памятник яки быу прысвечаны загинушым Великай Айчынай Вайны и чырвонаармейскаму полку у яким быу яе сын,яна зразумела што там ляжыць яе сын её на душы стала легче