Няпарныя звонкия зычныя гуки (л м н р )
гРоМ На гоЛы Лес - вясНа хаЛодНая.
Даданая ўступальная частка далучаецца да ўсёй галоўнай часткі пры дапамозе злучнікаў хоць, хай, нягледзячы на тое што і адказвае на пытанне нягледзячы на што? Змест даданай уступальнай часткі супярэчыць фактам, з'явам, падзеям, пра якія паведамляецца у галоўнай частцы: Было сапраўды цёмна, хоць за хмарамі гуляла поўня; Юрка хлопчык ужо вялікі, хай сабе замала год...; Нягледзячы на тое, што была позняя ноч, людзі яшчэ не спалі.
мыешся
[мый'эшс'а]
сшытак
[сшытак]
просьба
[прос'ба]
белавежскі
[б'элав'эжск'і]
песня
[п'эсн'а]
з'езд
[зй'эзд]
батальён
[батал'й'он]
Кожны чалавек – гэта цэлы свет (К. Чорны). Чалавек – заўсѐды бог. Але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (Я. Скрыган). Не шукай на свеце нейкую падкову, /Што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / Не чакай ад неба цудаў і спакою, / Ведай: / На Зямлі ты – гаспадар, не госць (П. Пруднікаў). Вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (А. Разанаў). Калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (Г. Марчук). Кожны чалавек носіць у сабе храм. Штодзень, з году ў год. Толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. Але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. Апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. Ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. А раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (Я. Сіпакоў)
<span>Выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие</span>
Човен падплыу да берага.
Хлопчык падыишоу да ракi
Маша падыйшла да дошкi
Машына пад'ехала да тэатра.
Сын паклiкал бацьку да тэлефону
