Із акенца было відаць зацягнутае неба. Над домам навіслі хмары. Пажоўклыя дрэвы скланілі сваі галіны. На зямлі было апалае лісце. Надыходзіла восень. Усюль былі скошаныя лугі, парыжелыя стагі, аголённыя палеткі. Усё прабачалось з летам. Прыціхла зямля. Яна рыхтавалась да прыходу восені.
Звон!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Быў вельми прыгожы и ясны день зимы. У той час мы з сябрами гуляли у снежки. И мая сяброўка мне сказала
- давай будем ляпиць снежную бабу.
И я з ёй згадзилася . Усе дапамагали нам , и снежная бабуля атрымалася моцна прыгожай.
Мне моцна спадабаўся гэты день , и я думаю что ён и спадабаўся маим сябрами.
<span>Галоўная гераіня разумная, дасціпная і вострая на язык Паўлінка. Гэтая вольналюбівая і здольная пастаяць за сябе і за сваё каханне дзяўчына ідзе ў жыццё самастойнай дарогай. Яна закахалася ў мясцовага настаўніка Якіма Сароку, вобраз якога ўвасабляе новыя павевы ў жыцці вёскі. Яе прываблівае тое святло новых ідэй, якія ён нясе. Аднак на шляху закаханых становяцца перашкоды патрыярхальныя, кансерватыўныя сілы. Але Паўлінка знаходзіць у сабе мужнасць ім супрацьстаяць. Здаецца, чаго прасцей — кахаеш, не звяртай увагі ні на якія перашкоды, дабівайся свайго.</span>
Хто (дзейнік) не ідзе (выказнік), звярнулась (выказнік) да яе (дапаўненне)
