НАЗВА САЧЫНЕННЯ - ПОДЗЕЛКА. КАЦЯ РАЗАМ С МОЛЕНЬКИМИ БРАЦИКАМИ ПАЙШЛА У ЛЕС. у лесе было шмат высоких сосен.Непадалеку знаходзилася невяликае возера над яким кружылися беласнежныя чайки.На полянцы не далека ад возера Каця з хлопчыками насабирала сасновых шышак .З дреу подали сухия галинки . Кали усе прышли да хаты Каця з братами пачали рабиць паделки .Зшышак и галин атрымалися розныя звярки.Каця зрабила казачных чалавечыкау для любимых брацикау и для школьных сяброу.
1пар -приставка
2 пап-приставка
3пап-приставка
4 нету тут все слова
Паводле акадэмічнага правапісу асіміляцыйная мяккасць не вызначаецца на пісьме (згодна з мэтаю эканоміі месца), але вымаўленне захоўваецца:
Пясняр, але вымаўляецца [п'ас'н'а́р]
Святло, але [с'в'атл<span>о́</span>]
Цвёрды, але [ц'в'о́рды]
Цвярозы, але [ц'в'аро́зы]
Дзверы, але [дз'в'э́ры]
і г. д.
Аднак у класічным варыянце правапісу (тарашкевіцы), які афіцыйна праіснаваў да 1933-га году, асіміляцыйная мяккасць вызначалася, то-бок пісалася пясЬняр, цЬвёрды, цЬвярозы, дзЬверы і г. д.
Трэба яшчэ адзначыць слова цьмяны, якое пішацца з мяккім знакам абодвума правапісамі, бо паходзіць ад слова «цьма».
Сначала идёт название, на следующей строке 2 прилагательных, на следующей строке 3 глагола, потом предложение из 4 слов, и на последней строке обобщяющее слово.
Кали зимой ты пойдёшь у лес ты убачыш найпрыгажэйшы малюнак прыроды. Уси дрэвы у синяя-белым кафтане, а уся сцежка пакрыта блискучым дываном. Многия звязы хаваюцца у норки, а некаторыя ганяюцца друг за другам.Кали выйдзеш на бег то убачыш найпрыгожаю красату прыроды. Гэта и ёсць лес узиму.
