Д.п. даю? снегу и пишется падеже
І: у баі, у вестыбюлі, у кашалі, на небакраі, на запясці, аб застоллі, аб корані, у атэлі, у памяшканні, у полі
е: аб журналісце, у блакноце, аб баскетболе, аб гімнасце, на дыване, аб голубе, у кабінеце, на газоне, у кусце, на дрэве
[у т к а] если я правильно понимаю о чем вы
Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы.
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.
<span> Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа. </span>
У жыцці кожнага чалавека ёсць самы родны яму чалавек - гэта мама. Мая мама самая лепшая на свеце. Я вельмі яе люблю. Яна пяшчотная, абачлівая і вельмі клапатлівая. Яна ўмее падтрымаць у цяжкую хвіліну і даць добры савет. І кожны раз яна новая, розная - і ўсё-такі тая ж самая - мая, адзіная! Мама вучыць мяне быць добрай, дапамагаць сваім сябрам у цяжкую хвіліну, з павагай ставіцца да старэйшых. <span>Матуля, мама ... Такое роднае, такое душэўны слова якое нясе столькі ўспамінаў, столькі цяпла і дабрыні.</span>