Янка Купала (Іван Дамінікавіч Луцэвіч) нарадзіўся ў сям’і малазямельнага арандатара ў ноч на 7 ліпеня 1882 г., недалёка ад Мінска, у фальварку Вязынка. Нараджэнне яго супадала са старажытным народным святам Купалле, назву якога паэт узяў у якасці псеўданіма. Дзіцячыя і юнацкія гады прайшлі ў вандроўках.Пасля смерці бацькі (1902 г.) Янка Купала працаваў вандроўным настаўнікам, пісарам у судовага следчага, малодшым прыказчыкам на Сенненшчыне, практыкантам і памочнікам вінакура на броварах у маёнтку.У 1908 г. паэт прыехаў у Вільню, дзе працаваў бібліятэкарам у прыватнай бібліятэцы “Веды” Б. Даніловіча і супрацоўнічаў у газеце “Наша ніва”.З 1909 г. на працягу чатырох гадоў, вучыўся на агульнаадукацыйных курсахА. Чарняева ў Пецярбургу. Пасля заканчэння вучобы вярнуўся ў Вільню, дзе працаваў сакратаром у “Беларускім выдавецкім таварыстве”, а пазней – адказным рэдактарам “Нашай нівы”.<span>Літаратурная творчасць Я. Купалы пачалася ў пачатку ХХ ст. Першыя вершы напісаў на польскай мове. У 1905 г. у мінскай газеце “Северо-западный край” быў надрукаваны верш “Мужык”. Гэта маналог селяніна-працаўніка, яго слова, яго голас.</span>
(Ён(дзейнік)) за воблакі (лятае(выказнік)),
дрэвы ўвосень (распранае(выказнік)),
(скіне(выказнік)) шапку з галавы,
(зліжа(выказнік)) кропелькі з травы.
Самы хуткі ва ўсім свеце
ён , вандроўнік гэты- вецер .
Вялікая сям'я Маккалистеров з Уиннетки адпраўляецца на калядныя канікулы ў Парыж . Як звычайна напярэдадні паездкі , у доме пануе перапалох. У гэтай мітусні ніхто не заўважае самага апошняга члена сям'і , васьмігадовага Кевіна. У дом прыходзіць бандыт Гары Лайм , маскіруецца пад паліцэйскага , і спрабуе даведацца , як абыйсці ўсе сістэмы абароны, каб потым абрабаваць дом , калі сям'я паляціць. Вечар перад паездкай заканчваецца сваркай паміж Кевінам і яго старэйшым братам Базз , які з'ядае любімую піцу Кевіна. Нягледзячы на доказы Кевіна , яго адпраўляюць спаць на трэці паверх , які , па сутнасці , з'яўляецца гарышчам. Па шляху Кевін ў парыве гневу загадвае жаданне ніколі больш не бачыць сям'ю , пра што кажа яго маці Кейт .<span>
</span><span>
</span>
Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
На мой погляд, чалавек павінен быць добрым, міласэрным, уважлівым да іншых людзей, любіць сябе, любіць сваю сям'ю, любіць сваю радзіму. Таксама ён павінен быць працавітым, руплівым, сумленным, добрасумленным. Нядрэнна яшчэ, каб чалавек быў разумным, прадбачлівым, клапатлівым.
Дамагчыся ў сябе ўсіх гэтых якасцяў-вельмі цяжкая задача. Асабліва гэта ставіцца да сумленнасці. Калі не верыце, паспрабуйце хоць бы адзін дзень казаць адну толькі праўду і нічога, акрамя праўды.
Таму я думаю, што мы павінны дараваць адзін-аднаму маленькія слабасці, бо ідэальных людзей не бывае, а любові вартыя і хочуць усё. Таму самыя галоўныя якасці чалавека - умець дараваць, быць памяркоўным да іншых людзей, старацца зразумець іх і дапамагчы ў выпадку неабходнасці.