- Сәлем
-Ооо, сәлем. Қалайсың?
-Жақсы. Өзің ше? Қайда бара жатырсың?
-Мен домбыра үйірмесіне жазылған болатынмын. Бүгін міне төртінші сабағына бара жатырмын.
-Дұрыс, домбырада ойнап үйренгенің өзіңе жақсы. Ал, мен тоқыма үйірмесіне қарай жол тарттым.
-Тоқыма? Қызықсыз ғой! Саған ұнағаны осы-ақ па?
-Йа, тоқыма. Олай айтпа! Тоқыма тоқу маған ғажап әсер жеткізеді. Тыныш жерде, өзіңмен өзің отырып тоқу... Қандай керемет. Ешқандай шу жоқ, айнала тыныштыққа толы.
-Кешір. Сенің жаныңның қалағаны сол болса, мен ешқандай қарсы бола алмаймын.
-Ештеңе етпейді. Енді домбыра үйірмесі туралы айтып берші
-Домбыра үйірмесі өте қызықты, ағайы да жақсы. Ең басында дым түсінбесем де, домбыра үйгенуге деген құлшынысым арқылы қазіргі сәтте күй ойнауды үйренейін деп жатыр.
-Жарайсың, міне тоқыма үйірмесіне де жетіп қалыппыз. Сау бол!!!
-Көріскенше!
Сәлем!Менiң атым .......
Ал мен аққаламын.
Кел ойнайық!
Кандай ойын ойнаймыз?
...............
Бүгiн күн жақсы өттi.
Иа.
Саубол ........
Саубол аққала!
Шайтанкөл тауда орналасқан. Көл «Бұғылы» деген тауда орналасқан. Шайтанкөлді гранитті жартас пен қарағайлы орман қоршаған.
Еліктеу сөздер — табиғат құбылыстары мен жан-жануарларда болатын әр алуан дыбыстарға және олардың сын-сипат, қимыл-әрекеттеріне еліктеуден туған сөздер. Қазақ тілінде еліктеу сөздердің екі түрі бар:
1) еліктеу есту қабілеті арқылы пайда болған еліктеуіш сөздер: тарс-тарс, салдыр-гүлдір, дыр-дыр, гүрс, шолп[1];
2) еліктеу көру қабілеті арқылы пайда болған бейнелеуіш сөздер: жалт, жарқ, лып, маймақ, көлбең. ербең-ербең.
Олар көмекші етістікпен (ет-)тіркесіп күрделі мүшенің құрамына кіреді. Жеке тұрып сөйлемде көбінесе пысықтауыш, анықтауыш кызметін атқарады. Мысалы: Мырс етіп күлді. Бүлк-бүлк желіс. Ол күрт бұрылды. Интонацияның елеулі мәні бар. Мысалы: Рақмет үндемей отырып қалды (С. Ерубаев). Жаз. Шаңқай түс мезгілі (М. Әуезов).[2] Еліктеу сөздер семантикалық жағынан алғанда
біріншіден, табиғатта ұшырайтын сан алуан құбылыстар мен заттардың бір-бірімен қақтығысу я соқтығысуларынан туатын, сондай-ақ, неше түрлі жан-жануарлардың дыбыстау мүшелерінен шығатын әр қилы дыбыстарға еліктеуден пайда болған түсініктерді білдірсе,
е кіншіден, сол табиғатта ұшырайтын сан алуан құбылыстар мен заттардың және неше түрлі жан-жануарлардың сыртқы сын-сипаты мен қимыл-әрекеттерінің де қилы-қилы көрінінстерінен пайда болатын түсініктерді білдіреді.
Мысалы: арс, гүрс, дүрс, қорс, тарс, тырс, ырс, барқ, борт, күрт, кірт, морт, сарт, шырт, дүңк, күңк, қыңқ, мыңқ, маңқ, саңқ, шаңқ, шіңк, сыңқ, таңқ, тыңқ, ыңқ, болп, былп, жалп, желп, қолп, ірк, ырқ, сарт-сұрт, тарс-тұрс, арс-ұрс, жалт-жалт, жалт-жұлт, қалт-қалт, қалт-құлт, қаңқ-қаңқ, қаңқ-құңқ, шаңқ-шаңқ, шаңқ-шұңқ, арбаң-арбаң, бүгжең-бүгжең, арсалаң-арсалаң, ербелең-ербелең, батыр-бұтыр, далаң-далаң, тарбаң-тарбаң, қызараң-қызараң, қаңғыр-күңгір, қайқаң-құйқаң, митың-митың, салаң-сұлаң, ыржың-тыржың т. б.
Анықтамасына қарай бұл сөздер іштей екі салаға бөлінеді:
еліктеуіш (еліктеме) сөздер және
бейнелеуіш (бейнелеме) сөздер.
Бұл анықтамасы. Егор сөйлемдер керек болса көмектесуге тырысамын.