План:1прылет ластавак,2Чым яны сразу начали занимацца,3)Что нанесла ластпкка,4)хто за ими любиу за ими наблюдать,5) Што зрабиу сябар Петруся,Антось,6)Што даоей зробиць Пятрусь,
1. Дзейник- дзецi, выказник- прыйшлi; дз- возера, вык- пакрылася
2. Дз- вучнi, вык- прыбралi, дз- голле; вык- трашчала
3. дз- бацькi i дзецi, вык- адправiлiся; дз- падарожжа, вык- запомнiлася
Выпішыце словы, у якіх назіраецца дзеканне і цеканне.Адзін,вадзіца,вецер,у газеце,дзень,дзядзька,дзеці,дзіва,насцярожаны,пяць,на
Светлана Ходжиева
Дзеканне- Адзин,вадзица,дзень,дзядзька,дзеци,дзива,хадзиць,дзялиць.
Цеканне- Вецер,у газеце,дзеци,насцярожаны,пяць,на свеце,цётка,цень,чысцютки,хадзиць,церцт,дзялиць.
Пасля доу́гай, зiмняй ночы наступiла марозная ранiца.(ночы-канчатак Ы, Р.склон.). Неба залiлося яркай чырванню(чырванню-канчатак Ю, Т.склон). Лёгкi вецер дыхнуу́ марознай свежасцю(свежасцю канчатак Ю, Т.склон). Хлопчыкi змазалi лыжы маззю, памчалiся па снежный гладзi(маззю канчатак Ю, М.склон). Перад iмi адкрылася снежная даль вам у́сёй прыгажосцi(даль нулявы канчатак, Н.склон; прыгажосцi канчатак I, М.склон). Сказ с аднароднымi членамi-хлопчыкi змазалi лыжы маззю, памчалiся па снежнай гладзi. ПРЕДПОЛАГАЮ, ЧТО ПЕРВОЕ ПРЕДЛОЖЕНИЕ ТОЖЕ ТАКОВЫМ ЯВЛЯЕТСЯ!
Пра рамонакЯ з дзяцінства люблю палявыя кветкі. Асабліва мне падабаюцца рамонкі. Гэта мой любімы кветка. Я памятаю яго з дзяцінства,калі мой тата прынёс мне маленькі букецік гэтых выдатных кветак. Рамонак - выдатная і прыгожая: жоўтая сердцевинка і белыя пялёсткі. Яна пахне лугамі, прыродай, цёплай вясной. У гэтым невялікім кветцы як быццам адлюстроўваецца само сонца, у іх - сама натуральнасць і хараство. Мне падабаюцца іх прыемны водар. Я шмат чытала пра гэтыя кветкі і самая цікавая легенда пра іх - гэта казка маёй бабулі. Яна мне казала, што гэтыя кветкі казачна-чароўныя. У іх форма кветкі вельмі падобная на парасон, і людзі ў даўнія часы верылі, што рамонкі служылі парасонамі ў малеьких казачных істот – дзіўных фей і чароўных гномік, якія жылі на палянках і лугах. Калі пачыналася непагадзь і церусіў халаднаватае дожджык, гэтыя мілыя істоты, маленечкія чалавечкі хаваліся рамонкам або хаваліся пад яе як пад парасон. І ім не быў страшны ніякай дождж, яны нават маглі падарожнічаць і шпацыраваць пад гэтымі неверагоднымі парасонамі, не баючыся прамокнуць. Да чаго великолепныэти кветкі! Я захапляюся імі заўсёды.Іх нельга не любіць, яны сімвал рускай прыроды, прыгожыя і далікатныя, і дораць дабрыню сэрца.
