И были у собаки
Огромных два крыла!
Летать она умела
И пела у окна.
А может не собака
И вовсе то была?!
Об этом не узнаем
Должно быть никогда!
Любознательность по своему прекрасная и одновременно лишняя черта человека. Любознательность помогает человеку узнать больше. Большая любознательность проявляется у детей и очень редко у подростков. Само это слово говорит за себя. Вы только послушайте любо-знательность. Такие люди любят что-то узнавать, для них новая информация это как... как воздух! Она ведёт к лучшей жизни. К прекрасной работе, большой семье, к огромным знаниям и открытиям. Она проявляется не у всех, а если и проявляется, то может погаснуть, поэтому её стоить беречь. Как было написано раньше, любознательность чаще проявляется у детей. Дети - маленькие, ещё ничего не знающие люди, которые стремятся всё узнать, о всём спросить и всё попробовать на вкус, запах и просто на вид. Любознательные люди готовы экспериментировать, идти к чему-то неизведанному и новому, бежать к новым открытиям! Как можно заметить любознательность в основном имеет светлые стороны, она интересна и прекрасна.
<span>Жыццёвая мудрасць і душэўная прыгажосць дзядзькі Антося (па паэме Якуба Коласа "Новая зямля")<span> Паэма «Новая зямля» была распачата Якубам Коласам у Мінскім астрозе. Там былі напісаны асноўныя раздзелы паэмы, сярод якіх і раздзел «Дзядзька-кухар». Тут аўтар расказвае пра сяброўства лесніковых дзяцей з дзядзькам Антосем, які аднойчы вырашыў здзівіць пляменнікаў новымі прысмакамі — клёцкамі з бярозавым сокам. Аднак нічога добрага ў дзядзькі-кухара не атрымалася.
Кожны радок раздзела насычаны гумарам, дасціпным жартам, лагодным смехам. Таму і чытаецца ён лёгка, як бы на адным дыханні.
Прыцягальным і захапляльным вобразам у раздзеле з’яўляецца вобраз дзядзькі Антося. Дзядзька Антось — увасабленне сілы і таленту людзей з народа. Вызначальныя рысы яго характару — бязмежная дабрыня, спагадлівасць, шчырасць, ветлівасць, дапытлівасць, лёгкая іронія ў стаўленні да жыццёвых праяў. Яны раскрываюцца ваучынках, паводзінах героя, а таксама ў партрэтнай характарыстыцы:
Ён невысок, не надта ёмак,
Ды карчавіты і няўломак,
А волас мае цёмна-русы,
І зухаўскія яго вусы...
А вочы шэры, невялічкі,
Глядзяць прыветна, як сунічкі...
То смех, пго хіпграсць з іх бліскае,
То дабратпа, але якая!
Дзядзька зачароўвае нас непасрэднасцю сваёй натуры, адкрытасцю душы, шчырасцвэ. Ён — прыроджаны штукар, весяльчак, забаўнік, чалавек, востры на слова, які любіць пажартаваць. Мова яго каларытная, яркая, багатая на прыказкі і прымаўкі. Уласнае кухарскае «вынаходніцтва» самакрытычна ацэньваецца такімі словамі: «Паскудства, брат, і не пытайся!» У гумары Антося, у яго жартах, у шматлікіх афарызмах выяўляецца мудрасць і дасціпнасць народа, яго розум і духоўная прыгажосць.
А як цудоўна ўмее дзядзька расказваць казкі, апісваць розныя здарэнні. Дзеці яго слухаюць з захапленнем. Антось любіць дзяцей, добра ведае іх псіхалогію, інтарэсы, патрэбы, гаворыць з імі, як з дарослымі, раіцца, спрачаецца. Ён іх дарадчык, настаўнік і суддзя:
І дзядзька майстар быў на штукі,
І быў механік на ўсе рукі:
І дудку скруціць вам, і стрэлку,
І нарысуе нават елку...
Дык і не дзіва, што любілі,
Што на руках яго насілі.
Мне вельмі спадабаўся гэты раздзел паэмы,чытаць які было цікава і смешна.
</span></span>
Понятие чести тогда и сейчас не сильно изменились: это все также честность, защита других людей, также человек считается честным, когда он держит слово, отстаивает свои убеждения. А бесчестие, это когда человек подлый, всех обманывает, для него нет правил морали
Цю фразу можна просто пояснити. Для того щоб жити в злагоді з усіма, потрібно перш за все розібратися в собі. Якщо ти, не можеш розібратися в собі, ти не можеш судити інших людей, та адекватно оцінювати ситуацію або відносини з іншою людиною