<span>Нібы рупны араты, выходжу я раніцай на дзядзінец, яшчэ як сам Бог спіць, здаецца...</span>
<span>Пад белым морам туману дрыжыць густы хвойнік на лагчыне. Над рэчкай месяц бляднее. Галавешкі начлежнага вогнішча яшчэ смаляцца пад сухім карчом. Бярэзнік ахоплен чырвоным морам усходняй зарніцы. Бароны началі крычаць і крыліцца над зялёнай елкай. Кангошына смачна запахла, і ў вёсцы вароты заскрыпелі...
Пасля бяссоннай начы, калі ў нейкай непрытомнай гарачцы мучыцца чалавек і, быццам калючыя шышкі, думы абхапілі яго сэрца,— вельмі прытомна дачакаць усходу сонейка... жадаеш цеплаты яго і, пасылаючы на ўзгорку шчырую малітву дню, сісідаеш, як непатрэбныя атопкі, думы начныя...
</span>
У мяне ёсць жывёла . Гэта кошка . Яе зваць Аліса . Калі я прыхажу дамоў то мяне сустракае мая Аліса . Калі я сумую то кошка бачыць што ў мяне ёсць праблемы і падходзіць да мяне і мурлыкае . Калісьці да мяне прыйшла сяброўка я з ёй гуляла . Але яна мяне бросіла. А Аліса мяне пачала успакойваць . І тады я зразумела што гэта кошка лучшы сябар на зямлі .
<span>
прыметнік назоўнік
лічэбнік <span>выклічнік </span>
займеннікдзеяслоўпрыслоўепрыназоўнік
злучнік
часціца</span>
<span>Добрая фея. План. Л. Арабей.
1. Хлопчыкі гарэзуюць ў двары.
2. Хлопчык Віця зайздросціць дзецям: у яго хворыя ногі.
3. Але гэты хлопчык шмат чытае, ведае шмат казак.
4. Іншыя дзеці ніколі не маюць зносіны з Віцем.
5. Але аднойчы каля яго спынілася дзяўчынка Валя.
6. Яны сталі сябраваць.
7. Валя дапамагла хлопчыку навучыцца хадзіць.</span>
Васіль Быкаў "У тумане":
1. <span>Войцік зябка цепнуў мокрым плячом, над якім тырчэла доўгая руля драгункі.
2. </span><span>І ён павярнуўся да гаспадара, які змярцвела стаяў ля парога.
3. </span><span>Войцікава маці, што жыла пры адзіным нежанатым сыне, сышлася з жонкай Хмялеўскага Кацярынай Іванаўнай, якая тады рабіла на пошце.</span>