Ездить,2слога
е-[й']-согл.,мягк.непарн.,звон.непарн
[э]-гласн.,ударн
з-[з]-согл.,тв.парн.,звон.,парн
д-[д']-согл.,мягк.парн.,звон.парн
и-[и]-гласн.,безударн
т-[т']-согл.,мягк.парн.,глух.парн
ь-[ ]-
–––––
6букв,6звуков.
Во-первых, не предложений, а сказаў.
Вавёрка звычайная<span> — грызун з сямейства вавёркавых.</span> Гэта дробны звярок з выцягнутым стройным целам і пухнатым хвастом з «расчосам». Галава круглая, з вялікімі чорнымі вачыма. Вушы доўгія, з пэндзлікамі, якія асабліва выяўленымі ў зімовы перыяд. На мордзе, пярэдніх лапах і бруху растуць адчувальныя вібрысы. На Беларусі<span> вавёрка пашырана ўсюды, найбольш у сярэдняй паласе. Жыве пераважна ў субарах</span><span>, яловых і ялова-шыракалістых лясах, на Палессі</span><span> часта ў дубова-грабавых лясах, у дубровах, радзей у алешніках і чыстых хваёвых лясах. (Гэта напрыклад)</span>
Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…
Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў
Ахутваюць ласкаю стомлены бор…
Прыціхласці рэха на стромых прасторах,
Бавоўнасці водару прагны глыток…
Скідай нерашуча, няўмела свой сорам
І можа пачуе спакушаны Бог…
Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,
Як коткаю крочыць смуга да ракі…
Як плача матыль у бяскрыллі палону,
Наступіла ціхая летняя ноч.(назоўнік)
Мы ішлі побач з маці і маўчалі.(займеннік)
Малыя прыціхлі, слухаючы бабуліну казку.(прыметнік)
Сямёра аднаго не чакаюць.(лічэбнік)
Перажытае прыгадваецца мне ўсе часцей .(дзеепрыметнік)
Жыць - Радзіме служыць(інфінітыў)
І-злучальны злучнік.(злучнік)
"Ура" пачулася здалёк.(выклічнік)
Лепшыя з вучняў былі ўзнагароджаны граматамі(сінтаксічна непадзельнае словазлучэнне,выражанае спалучэнненм прыметніка ў н.скл і назоўнікам ў р.скл.)