Алексей Бирюков - одинокий мельник. Неприветливый, никогда не улыбающийся, жадный по характеру человек. Его жадность и бесчеловечность вызваны тем, что он тоже раньше жил в бедности, как его мать и брат с детьми Но Алексей Бирюков выбрался из бедности. И мельница у него своя, и огороды он держит, и рыбой торгует. А сейчас, когда родная мать пришла к нему и начала словно попрошайничать с протянутой рукой, как не у своего сына, у него это вызвало некоторое пренебрежение Но потом в нем, возможно, шевельнулось давно уже уснувшее чувство. В рассказе Чехова мать обращается к сыну: "Ох, Алешенька, испортили тебя глаза завистливые! " Это еще одна причина жадности и бесчеловечности мельника. Его сгубили деньги и подозрения что у него все вечно воруют.
Одним словом Жадность
Метафора это образное сравнение олицетворение это когда предмет связывает с неживым предметом эпитет это красочное определение
У аповесці Івана Навуменкі некалькі герояў: Яша Яскавец, Аркадзь Панядзелак, Алёша Тарабан, а таксама Змітрок Калашкан, Алесь Бахілка, іншыя хлопчыкі са Слабодкі, з аднаго боку; Косця Кветка і яго сябры з Першамайскай вуліцы, з другога. Паміж імі па ініцыятыве Алёшы Тарабана ідзе вайна за Цітаву копанку. Непаразуменні паміж вуліцамі заканчваюцца перамогай Першамайкі, вуліцы, сярод дзяцей якой была моцная дружба, цікавыя гульні, не менш цікавыя карысныя справы, якія добраахвотна арганізавала Першамайка пад камандай белагаловага Косці Кветкі.
Навуменкаўскія героі яшчэ дзеці: вучацца ў першым і другім класах і жыццё сваё вывяраюць у дзіцячых гульнях, у тым ліку і ў вайне за Цітаву копанку.
Цэнтральны герой аповесці Яша Яскавец - хлопчык, увесь воблік якога створаны мастаком у сукупнасці розных рыс яго характару: душэўнай цеплыні, чэснасці, пранікнёнасці ў сутнасць справы - адным словам, увесь характар раскрыты ў яго шматграннасці, той прасветленай яснасці, якая пранізвае яго воблік.
Яша Яскавец з "прыдуркаватым" Пепам пасе кароў, клапоціцца пра сваю Рагулю, бавіць час у гульнях з сябраміравеснікамі. Калі ж Яша застаецца сам на сам, тут ён у палоне сваіх думак, сваёй дзіцячай мары. А мара яго была цікавая, пра яе хлопчык думаў усю зіму, як бы яму "праскакаць верхам на кані па вуліцы, каб яго ўбачыла настаўніца Марыя Рыгораўна ці Ліза". Пазней стане вядома, што дзіцячая мара Яшы здзейснілася: "У той вечар ён скакаў на кані. Ён ляцеў услед за белагаловым Косцем і бачыў, што Марыя Рыгораўна стаяла ля сваіх веснічак".
Праз кароткую, але досыць гаваркую заўвагу-характарыстыку намаляваны вобраз "самага дужага на іхняй вуліцы жылістага, рудога Алёшы, якога ўсе баяцца". Сказанае пра Алёшу Трабана не раз паўторыцца ў аповесці, але абавязкова ў звязку з канкрэтнымі абставінамі.
Свет мой, зеркальце, скажи...
ответ 2