Қазақ əйелі бұрын іргелі философиялық категория еді, енді - ауыр тұрмыстың жүгін тартқан арбакешіне айналды. Ертедегі Қыпшақ қыздары, "Тұрандот ханшайымдар" өздерінің сұлу сымбатымен, табиғи тартымдылығымен, шығыс қыздарына тəн ерекше сəн-салтанатымен Еуропаның рыцарларын құмар еткен. Туран - Тұран (мемлекеттің аты), дота, дотха латынша қыз деген сөз. Сонда Тұрандот - "Тұранның қыздары" дегенді білдіреді. Десе дегендей-ақ, олар расында да өте сұлу, көзге түсерліктей болған. Осы күні автобус пен троллейбуста бірімен-бірі орысша шүлдірлесіп, қазақ тілін менсінбей тұратын қыздардың апа-əпкелері, тегі - сол Тұрандоттар дегенге кімді сендіреміз? Адам баласы азамын десе оп-оңай екен. Көбінің есімдері де Жанна, Жанка. "Жанна" деген "Иван" дегеннен шыққанын біле ме екен солар? Қазақ қызы, қазақ əйелі бұндай дəрежеге қалай түсті, не өзгеріске ұшырады - қазақ əйелінің бүгінгі рухани философиялық портреті жайлы айтсам деп көптен толғанған едім.
Қазіргі қазақ əйелі көшеде шемішке сатып, əйтеуір жанын сақтап отыр. Сөйтсе де құдіретін төмендетер емес, өйткені ол өзінің ғана жанын сақтап отырған жоқ, дəл қазір бала-шағасын табатын да, бағатын да солар, ең абзалы сол - арақ ішіп жүрген күйеуін қоса асырайды. Алакөл ауданында "Қамысқала" деген жер бар екен. Теледидардан сондағы балықшылардың өмірін көрсетті... Əумесер күйеуі балық аулаймын деп кетіп, ақ қар, көк мұздың үстінде ішіп қайтатын көрінеді. Ішкен соң төбелесетін əдетіміз тағы бар, солардың біреуінің əйелі болса керек, қолына айбалта ұстап күйеуін басқа біреуден ажыратып жүр. Міне, азғанда осындай дəрежеге дейін жетіппіз. Біз еркектер, ең ақыры күйеу болуға да жарамай қалдық, азық тауып бере алмаймыз, Абай айтқандай, "Жалға да, жат елге де кете алмай, мал таба алмай", - жатырмыз. Өйткені арақ ішеміз, өтірік айтамыз, қолымыздан ештеңе келмейді. Келетін нəрсе - əдемілеп тұрып арақ ішу, "разборка", сосын төбелесу.
Қазір басымыздан ұлттық апат өтуде. Апат, өлім-жітім барлық жерде қазаққа əуес. Көпірдің астында қыңсылаған қаншық секілді қазақтың балаларының жарық дүниеге келе алмай шырқыраған, құлындаған ащы даусы естіледі. Тастанды балалар саны статистикада - 50000, ал ғалым М. Тəтім 80000 деп көзіне жас алады. Бəрі - қазақ. Қазақтың болашақтағы хас жауы солар болмақ. 120000 "кəрі қыз" орнын таба алмай жүр.
ОСНОВАНИЕ СТОЛИЦЫ В 1830 ГОДУ. Город Акмола переименован в 1832-1961
годы. В СССР в подъеме целинных и залежных земель, в город Целиноград.
ПОСЛЕ ОБРЕТЕНИЯ НЕЗАВИСИМОСТИ В 1991 ГОДУ СТРАНА ПОЛУЧИЛА ПРАВО ВЫБИРАТЬ
СВОЮ СТОЛИЦУ. В 1997 ГОДУ ПРЕЗИДЕНТ РЕСПУБЛИКИ КАЗАХСТАН Н.А УКАЗОМ
назарбаева "АКМОЛА - СТОЛИЦА ГОСУДАРСТВА").
В АКМОЛИНСКОЙ КАЗАХСКОЙ ЗЕМЛИ, РАСПОЛОЖЕННЫЙ В ЦЕНТРЕ ГОРОДА. С 1998
ГОДА ГОРОД НАЗЫВАЕТСЯ АСТАНА ОН.
АСТАНА РАЗВИВАЕТСЯ В НОВЫХ ҚҰРЫЛЫМА ЖАҒЫТТА. В ГОРОДЕ ВЫСОТНЫХ ЗДАНИЙ И
ДОМОВ, УЛИЦ МНОГО, СТИЛЬНЫЙ, ПРИВЛЕКАЕТ ИХ КРАСОТА. МАҚТАНЫШПЕР ҚАРАЙСЫҢ
В АСТАНУ.
Біздің елбасымыз ол Н.Ә.Назрбаев.байлық деген ақша емес байлық деген отбасы.Қазақстанның туы тәуелсіздікті білдіреді.Алғашрет ғарышқа Тоқтар Әубәкіров ұшқан
зарание не зашто
Ертең мен мектепке барады,
Кітаптар, қаламдар жинап
әдемі портфелі,
Мен де қуаныштымын!
Жаңа іліп нысаны,
Жарқын тамаша батырмасы
Ал Тазалау аяқ киім -
None pylinochki!
«Басыңыз!» - Мен пуговицах портфелі
Ал жасырын кестеде арналған қарап.
Иә! Күнделігі қоюға емес,
Ол ұмытып кетті деп үміттенді.
әуе кемелерін қақпағындағы
алып жіберілді
тізгіні пилоттық кезде - Ace,
Енді класс көрсету!
Ол жеке бері бар
өмірде бәрі тамаша.
Кенеттен ол Ашығын сұрайды:
- Шәкірт үшін сізге не істеу?
Сіз ұшқыш болуға ұнайды ма,
Сондықтан, менің досым, бес білу
Және сіздің блог дақ емес,
еңбекқор студент бол!
Ал, ол шешім қабылдады: «сені төмен жол бермеңіз!»
Және тізімнен үшін күнделік қоюға!
Мен ұшып болады
Және бес аласыз!
Мұхтар Шахановтың бұл шығармасында, әке мен баланың қателіктері жайлы айтылған.Әке кейіннен өз қателігін түсініп, дала заңына бағынып, баласын садақпен өлтіреді. Бұл шығармада әкенің қателігі балаға кішкентай кезінен бастап дұрыс тәрбие бермеуі .Әке балаға Махамбетті жек көретінін айтып, дұрыс жасамады ,сол себепті, бала кішкентайынан әкесін дұрыс түсінбей ,есейгенде Махамбетті өлтіреді. Ал әке 《Махамбеттей батырға, Бүкіл халық ғашық болса айыппа》 деп өз қателігін баласына айтады. Мұнда айтқым келгені, адамның нақты ойын білмей тұрып, оны кінәлауға болмайды. Соны түсінген әкесі 《Ақын деген киелі аққу самғаған ,Ал ендеше ,аққуды атқан пендені, қай атаңнан көріп едің оңбаған》деп ,баласының Махамбетті өлтіргені үшін өзінің де өлуін талап етіп, оны бір тауға апарып ,әкесі садақпен атып жібереді.
(111 <em>сөз</em>)