Усё было мне міла тут:
Над Нёманам зялёны кут,
Палі шырокія, узгоркі,
I смоль сасны, і ў небе зоркі,
I пах асіны гаркаваты,
Сады зялёныя ля хаты,
I гучны перазвон крыніц,
I сполах вечарам зарніц,
I Нёман мой, як шкло, празрысты,
I маладзік у небе чысты,
I шумны за ракой начлег,
Дзяўчат-красунь вясёлы смех,
I кроплі жнівеньскай расы,
На лузе першы звон касы,
I кожнае жывое слова
<span>Прыветнай беларускай мовы...</span>
Адлятаюць птушкі ў вырай,
Неба стала раптам хмурым.
Дожджык цэлы дзень маросіць,
Мы яблыкі з саду прыносім –
Так паўсюль пануе?… (восень).
1. Хараство крынічкі.
2. Кіпучае жыццё вакол крынічкі.
3. Сціпласць крынічкі.
4. Гонар маці за сваю дачку.
5. Незразумелы смутак маці.
6. Матуля павучае дачку, што штось нядобрае дзеецца ў зямлі.
7. Усе слухаюць размову маці з дачкой.
8. Гара-маці кажа, што зямля жыве.
Помач, садзейнічанне, падтрымка, падмога