Антоним (гр. antі — қарсы,onoma — ат, атау) — мән-мағынасы бір-біріне қарама-қарсы қолданылатын сөздер.Лексикологияда құбылыстың (күн — түн), ұғымның (бақ — сор, жақсылық — жамандық),[1] сапаның (жаңа — ескі), қимылдың (кіру — шығу), т. б. қарсы мәндегі сөздердің мағыналары антонимдік жұпқұрайды. Заттың атауын білдіретін сөздердің антоним дік жұбы болмайды. Сонымен қатар антоним қарама-қарсы мағына арқылы сөздердің мағыналық тұтастығы мен біртектілігін де білдіреді. Антоним сөздің дәл, нақты мағынасын салыстыру тәсілі арқылы айқындап,стилистикалық қызмет атқарады. Әсіресе, мақал-мәтелдерде жиі қолданылады. Мысалы, «Көз — қорқақ, қол — батыр», «Өтірік — қаңбақ, шын — салмақ». Қазақ тілінде фразеологиялық антонимдер көп кездеседі: аты шықты — аты өшті, жүрек жұтқан — су жүрек, соры қайнады — көзі ашылды.[2]
А.с.Қар
І.с.Қардың
Б.с.Қарға
Т.с.Қарды
Ж.с.Қарда
Ш.с.Қардан
К.с.Қармен
Биздин комектеримиз сиздин комектер
Мен сомкеге кунделик, дәптер, кетиргиш, китап , сызгыш, ушашкыш,каламсап, калам саламын
Зияны жоқ,зиянсыз,
Түбірі зиян яғни қауіпті ал зиянсыз ол отрицательный формасы яғни кауіпсіз