Янот ростам з сабаку. Лапы кароткія, з настолькі развітымі пальцамі, што сляды нагадваюць адбітак чалавечай далоні. Галава шырокая з кароткай завостранай пысай і круглявымі вушамі. Янот жыве ў еўрапейскіх краінах. (Навуковы)
Пачуццё віны вельмі падобнае да сораму, і таму вельмі часта людзі іх блытаюць. Аднак розніца ёсць, і вельмі значная.
Як і сорам, пачуццё віны не даецца чалавеку ад нараджэння, а ўзнікае на працягу жыцця. Аднак у адрозненні ад сораму, які скіраваны на суцэльную асобу, здаровае пачуццё віны заўсёды звязана з прычыненнем шкоды іншаму чалавеку ці сабе самому: «я ведаю, што паступіў дрэнна, бачу наступствы свайго ўчынку і нясу сваю долю адказнасці за тое, што здарылася». Але калі сорам дадае да гэтага: «я — ніхто і нішто, я брудны, дрэнны», то віна пакідае чалавеку магчымасць захаваць сваю чалавечую годнасць: «учынак быў дрэнны, але я сам не такі». У хрысціянскім сэнсе пачуццё віны звязана са здзяйсненнем граху.
Аднак зграшыць мы можам па-рознаму — думкаю, словам, учынкам ці занядбаннем. Акрамя таго, мы можам зграшыць бяздзеяннем (калі, напрыклад, чуем, як нехта заве на дапамогу, і не рэагуем), а таксама можам служыць прычынай да граху іншых людзей. Гэтаксама і віды віны бываюць розныя.
(Публицыстычны)
Увага!
Сёння, 09.10, у 18.00 у кабінеце № 102 будзе бацькоўскі сход для 1 - 4 класаў.
Подпіс: Дырэктар школы. (Афицыйны)
Раніца пачалася з дажджу. Восень, як бы не жадаючы сустракацца з летам, аплакивала яшчэ не да канца пажоўклыя дрэвы, кусты, траву лістапад... Але ўжо ўпэўнена зачыняў сцяжынкі рознакаляровай лістотай вялікім махровым дываном. Птушкі яшчэ не паляцелі, але ўжо не былі так прыкметныя ў садах і парках. Яшчэ трохі - і першыя замаразкі пагоняць іх на поўдзень, а пакуль надвор'е дае ім сабрацца з сіламі. Вось ужо спяшаюцца ў школу руплівыя вучні, упэўнена абыходзячы лужыны і з гонарам несучы партфелі, у якіх ляжаць не толькі падручнікі, але і саспелыя восеньскія яблыкі, якія запаўняюць водарам усе прасторы партфеля. Восень - пачатак вучобы, пачатак новага жыцця. Восень - прадвеснік заканчэння каляндарнага года, падвядзенне вынікаў цеплага лета. (Мастацки)
3)Калі мы гулялі на вуліцы я знайшоў новага сябра.
4)Мы разамаўлялі аб маіх адзнаках.
5)Мячык які упаў на зямлю лопнуў.
2)Эрудыраваны чалавек-гэта чалавек які многа работае.
1)Тое што мы называем шчасце заўсёды разам з намі.
<span>Драма "Раскіданае гняздо" напісана Я. Купалам у 1913 г. на аснове фактаў з сям'і дзеда Ануфрыя, у якога князь Радзівіл адабраў зямлю і хату. Асэнсоўваючы сямейную трагедыю як агульнанародную, Я. Купала паказаў у творы цяжкі шлях беларускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі. Галоўны герой драмы — Сымон, старэйшы сын Зяблікаў. Гэта свабодалюбівы, непакорны, моцны духам чалавек. Ён здольны абараніць сваю чалавечую годнасць, заступіцца за іншых. "Свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся", — гаворыць ён. Зоська і Незнаёмы параўноўваюць яго з вольнай птушкай, магутным арлом: "Птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэты вольны!". Вобраз Сымона пададзены ў развіцці. Спачатку ён, як і яго бацька, спадзяецца на справядлівасць суда і законаў. Упэўнены ў сваёй праваце, ён, калі дваровыя людзі заворваюць пасевы, з сякераю ў руках бароніць сваю зямлю. Як чалавек рашучы, настойлівы і ўпарты, Сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. На бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага гнязда,... хай б'юць, рэжуць, катуюць". На прапанову маці скарыцца, пайсці да паніча на службу Сымон рашуча адказвае: "Пакарыцца?.. Гэта, мамачка, значыць: прадаць, утапіць сябе, цябе, нас усіх у няволю ім на векі вечныя — запрасіцца ў вечнае рабства, з якога выхаду ніколі не знойдзем ні мы, ні тыя, што пасля нас рабства ў спадчыну атрымаюць". Прымірыцца з панічом для Сымона— гэта здрадніцтва, адступніцтва. Становіцца зразумелым, чаму герой так строга асуджае Зосю, якая свядома пайшла на сувязь з панічом і аддала сябе на "загубу, на глум вечны". Шлях да актыўнай і дзейснай барацьбы Сымон адшукаў не адразу. Пераканаўшыся ў марнасці намаганняў сваімі сіламі дабіцца справядлівасці, Сымон пачынае задумвацца над сэнсам бацькавых слоў, што "трэба розумам ваяваць, а не тапаром". Пад уплывам перажытага (смерці бацькі, страты зямлі і хаты, ганьбы Зоські), а таксама агітацыі Незнаёмага погляды галоўнага героя драмы на шляхі вызвалення з няволі мяняюцца: "I я розумам буду ваяваць і другіх вучыць да гэтае вайны. Годзе крыўды, годзе няпраўды!" Разам з Незнаёмым ён ідзе "на вялікі сход! Па Бацькаўшчыну!" На гэтым сходзе, па словах Незнаёмага, будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра, як далей змагацца за поўнае вызваленне. Такім чынам, на прыкладзе Сымона Я. Купала паказаў працэс абуджэння нацыянальнай свядомасці беларускіх сялян, пошукі імі шляхоў да вызвалення. Адшукаць страчаную бацькаўшчыну, вырвацца з-пад прыгнёту і ўціску, здабыць зямлю і волю можна толькі шляхам барацьбы, змагання — такая асноўная думка твора.</span>
Объяснение:
<em>вааа́ааааааааа</em><em>а</em><em>н</em><em>о</em><em>е</em><em>к</em><em>г</em><em>к</em><em>н</em><em>о</em><em>к</em><em>п</em><em>у</em><em>е</em><em>н</em>
Канчатки 1. мыЮся , сварЫМся. 2. Мыюся - 1 спражэнне ; сварымся - 2 спражэнне.