Радзіма... Як шмат для мяне ў гэтым слове. Для мяне радзіма — гэта Мінск, людзі, рэкі, лясы Беларусі. Яе ціхае абаянне праяўляецца паступова — у мяккіх пераліўках ранішняга неба над размытай лініяй гарызонту, у зеляніне прывольных палёў, у падбадзёрлівым водары сасновага бору, у сумным крыку жураўлёў. <span>Асноўная адметная асаблівасць беларускага народа — здольнасць з разуменнем ставіцца да чужых меркаванняў. Я люблю сваю краіну за яе цудоўную прыроду, культуру, мяккасць фарбаў. Я жыву ў Беларус</span>і і ганаруся гэтым!
Адлятаюць птушкі ў вырай,
Неба стала раптам хмурым.
Дожджык цэлы дзень маросіць,
Мы яблыкі з саду прыносім –
Так паўсюль пануе?… (восень).
Жарт - шутка, непрыгожы учынак - некрасивый поступок, разница велика
<span>надоуга пасвятлела шэрае снежаньскае неба. усталявалися цеплыя сонечныя дзяньки. згинули маразы са стрэх закапали буйныя кропли .у лесе з'явилися праталины. на пнях дружными сямейками вырасли апеньки.</span>
Гэта князь, яки вельми любиу сваю дачку. Ён быу добры и справедливы. Можно было сказаць, што ён бый даверчывы, ён даверыуся хрыстаносцам и гэта выйшла яму бокам. Гэта быу князь, каторы любий сваю зямлю, свой народ и сваю рэлигию!
