Көкшетау – Қазақстанның солтүстігінде орналасқан тарихи-географиялық аймақ. Қазіргі Ақмола облысының солтүстігі мен оған шектесіп жатқан Солтүстік Қазақстан облысының кейбір аудандарын қамтиды. Орталық бөлігінде Көкшетау қыраты орналасқан. Осында шығыстан батысқа қарай Көкше, Жақсы Жалғызтау, Жаман Жалғызтау, Имантау, Жыланды, Сандықтау, Үлкентүкті, Бұқпа, Қошқарбай, Зеренді таулары, Айыртау, Сырымбет секілді таулар мен Шортанды, Бүркітті асуы, Үлкен Шабақты, Кіші Шабақты, Бурабай, Айнакөл, Айдабол, Зеренді, Қопа, Атансор, Майлысор, Мамай, Саумалкөл, Шалқар, Үлкен Қоскөл, Кіші Қоскөл, Жолдыбай, Қалмақкөл, Шағалалытеңіз, Сілетітеңіз, Теке, Үлкен Қараой, Кіші Қараой, Қалибек, т.б. көлдер орналасқан. Бурабай көлінің ортасында Жұмбақтас тұр. Бұл аймақта Оқжетпес, “Жеке батыр”, Кенесары үңгірі, т.б. тарихи орындар бар. Қыраттың батыс жағынан Есіл өзені ағып өтеді. Көптеген ұсақ өзендер көктемде қатты тасығанымен, жазда суы азайып, көпшілігінің арналары кеуіп қалады. Қыста күн суық, қаңтар айындағы жылдық орташа температура мөлшері –16 – 19°С, шілдеде 19 – 20°С. Жылдық жауын-шашын мөлшері 230 – 400 мм. Көкшетау өңіріне халық ежелгі заманда-ақ қоныстана бастаған. 6 – 8-ғасырларда Түрік қағандығының құрамында, ол ыдырағаннан кейін әр кезеңдерде қимақ, қыпшақ, т.б. түркі тайпаларының иеліктерінде болды. 13 – 15-ғасырларда Алтын Орда мемлекетінде түркі тайпаларының өзара сіңісуі нәтижесінде біртұтас этникалық топ – қазіргі қазақ халқы қалыптасты. 17-ғасырдың орта тұсында пайда болған Жоңғар хандығы қазақ халқына үлкен қатер төндірді. Қазақ даласының басқа жерлеріндегі сияқты Көкшетау өлкесінде де жоңғарлармен болған қиян-кескі шайқастарда қазақ батырлары (Бөгембай, Сары, Баян, Қарасай, Ағынтай, Қабанбай, Олжабай, т.б.) асқан ерлік көрсетті. 18-ғасырдың 40-жылдарынан бастап ордасын Көкшетауға тіккен Абылай хан басқарған Қазақ хандығы өзінің бұрынғы күш-қуатын қалпына келтірді. Ресей, Қытай, Ауған мемлекеттері мен Бұхар, Қоқан, Хиуа хандықтары Көкшетаудағы Абылай ордасына өз елшілерін жіберіп тұрды. Абылай хан қайтыс болғаннан кейін Көкшетау жерінде қазақ халқының тарихында үлкен із қалдырған оқиғалар өтті. Қазақ хандығы тұтастығын жоғалта бастады да, Көкшетау өңірі Абылай хан әулетінің (Уәли, Қасым, Ғұбайдолла, т.б.) ата қонысына айналды. 1824 ж. 29-сәуірде Көкшетау сыртқы округі құрылып, күзден бастап округтің орталығы Көкшетау бекінісі салына бастады. Абылай ханның немересі Кенесары Қасымұлы бастаған, Қазақ хандығын қайтадан қалпына келтіруге ұмтылған қазақ халқының ұлт-азаттық қозғалысы алғаш осы Көкшетау өңірінде бастау алды. Орта жүз ханы Уәлидің жесірі Айғанымға Сырымбет тауында арнайы қыстау салынды. Осы үйде қазақ ғалымы Шоқан Уәлихановтың балалық шағы өтті. Көкшетауда қазақтың белгілі өнерпаздары (Орынбай, Зілғара, Шөже, Ақан сері, Біржан сал, Балуан Шолақ, Үкілі Ыбырай, т.б.) өмірге келді. 1868 ж. Көкшетау сыртқы округі таратылып, оның орнына Ақмола облысына бағынатын Көкшетау уезі құрылды. 1895 ж. Көкшетау бекінісіне қала мәртебесі берілді. 1917 ж. Көкшетау уезінде Алашорда үкіметіне қарайтын қазақ комитеті құрылды. 1919 ж. 12-қарашада Көкшетауда Кеңес билігі орнады. Сол бір аумалы-төкпелі кезеңде халқының азаттығы үшін алысқан Ә.Досов, С.Сәдуақасов, С.Шәріпов сияқты күрескерлер шықты. 1920 – 30 ж. аймақ елімізбен бірге даму кезеңінің күллі ауыртпалығын бастан кешті. Соғыс жылдарында Көкшетау өңіріне КСРО-ның еуропалық бөлігінен көптеген зауыт, фабрикалар жұмысшыларымен бірге көшіріліп әкелініп, орналастырылды. 1944 ж. 16-наурызда орталығы Көкшетау болған Көкшетау облысы құрылды. 1954 ж. басталған тың және тыңайған жерлерді игеру науқанында Көкшетау облысына Ресейден, Украинадан, Беларусьтен мыңдаған тың игерушілер әкелініп, орналастырылды. Нәтижесінде қазақ ауылдары жаңадан құрылған кеңшарлардың құрамына енгізіліп, қазақ мектептері жаппай жабыла бастады. Кеңес өкіметі дәуірінде Көкшетау Қазақстандағы аса ірі агроөнеркәсіптік аймақтардың біріне айналды. Көкше өңірі сирек кездесетін металл кендеріне бай. Мұнда уранның, алмас пен қалайының, каолиннің мол қоры бар. Сондай-ақ Көкшетау ұлттық табиғи саябағы, “Бурабай” курорты, “Оқжетпес”, “Щучинск” санаторийлері, “Жеке Батыр”, “Голубой Залив”, т.б. демалыс үйлері, оқушылар лагерьлері орналасқан. Көкшетау өңірінің тарихына Сәкен Сейфуллиннің “Көкшетау”, Мағжан Жұмабаевтың “Батыр Баян” поэмалары, Сәбит Мұқанов, Жұмағали Саин, Жақан Сыздықов, Еркеш Ибраһим, Сәкен Жүнісов, т.б. ақын-жазушылардың шығармалары, Манаш Қозыбаев, Жанұзақ Қасымбаев, т.б. тарихшы-ғалымдардың зерттеулері арналған
Татьяна - женщина двадцати восьми лет, работающая в прачке. Она худенькая,маленькая, белокурая всегда чего-то боится, всех слушается и всё выполняет. Когда-то она была красавицей, но красота с нее очень скоро соскочила. За всю свою жизнь она не чувствовала ласки. Она немного запуганная.
Капитон-горький пьяница, работающий башмачником. У него жёлтые глазки и утиный нос. Он считал себя существом обиженным и неоцененным по достоинству. Так же считал себя человеком образованным и столичным, котором не в Москве бы жить, а если уж и пил он, так пил только с горя. Барыня хотела отдать замуж Татьяну за Капитона, что бы он бросил пить, но это не подействовало и Капитону с Татьяной пришлось уехать в деревню.
Гаврила-дворецкий работающий у барыни. Выполнял все ее прихоти и боялся эту безжалостную старуху. Он злой, хитрый и противный человек. Гаврила трус и подхалим!
Основная мысль: автор в этом рассказе хочет показать нам то, как сражались русские против фашистов. Как тяжело им обошлась эта победа. Как другие солдаты отдали жизнь ради нас. Автор хочет, что б мы научились ценить других людей (и то, что они для нас делают). Что б вспоминали прошлое и говорили: „Они боролись и отдали свою жизнь, что б спасти родину. Я горжусь ими!" Надеюсь помогла))
<span> Повесть «Детство», первая часть автобиографической трилогии Горького, была написана в 1913 году. В ней зрелый писатель обратился к теме своего прошлого. В центре повести – мальчик Алеша, волею судеб «заброшенный» в семью матери. После смерти отца Алешу воспитывают дед и бабушка. Но, кроме них, в жизни Алеши было множество людей – многочисленные дяди и тети, жившие все под одной крышей, двоюродные братья, постояльцы… Все они воспитывали героя, влияли на него, подчас сами того не желая. Жизнь Алеши и его семьи сложна, наполнена многими трудностями. Главное ее качество – это неспокойность, нестабильность. Одно время семья деда была довольно богата, но когда Алеша пошел в школу, все разладилось. Мальчику пришлось собирать ветошь, воровать дрова. За это в школе его невзлюбили, хотя герой хорошо учился. Доходило до того, что у Алеши не было денег купить книгу, и священник не пускал его на свои занятия. Но и кроме материальных проблем, на долю Алеши в детстве выпало много и других испытаний. Горький описывает нам жизнь и нравы купеческой среды, где царили жестокие законы: дед избивал бабушку, дяди мальчика постоянно воевали из-за наследства его матери, дети жестоко издевались над более слабыми. Смерть и горе преследовали Алешу с самого рождения. На его глазах умирали близкие: отец, братья, Цыганок, мать. Все это не могло не оставить своего следа в душе героя. Но и такое детство закончилось для Алеши очень рано. После смерти матери дед заявил ему, что не может содержать внука и что Алеше нужно идти «в люди». Но ребенок есть ребенок, он везде может найти радость и счастье, потому что это в его природе: «Не только тем изумительна жизнь наша, что в ней так плодовит и жирен пласт всякой скотской дряни, но тем, что сквозь этот пласт все-таки победно прорастает яркое, здоровое и творческое, растет доброе — человечье, возбуждая несокрушимую надежду на возрождение наше к жизни светлой, человечьей». Светлым пятном в жизни Алеши была его бабушка, по-настоящему нравственный и духовный человек. Именно она больше всего была близка Алеше. Именно бабушка, как мне кажется, помогла мальчику сохранить в его душе свет и пронести его потом во взрослую жизнь. Светлым человеком в судьбе Алеши стал и Хорошее Дело. Это был довольно образованный человек, к которому Алеша тянулся всей душой. Вообще, мальчик был очень способным, многие науки, которым его учил дед и мать, герою давались легко. Но, к сожалению, в детстве мальчик не получил систематического образования. В чем же заключается идея повести «Детство»? Автор пишет в ней: «В детстве я представляю сам себя ульем, куда разные простые, серые люди сносили, как пчелы, мед своих знаний и дум о жизни, щедро обогащая душу мою, кто чем мог. Часто мед этот был грязен и горек, но всякое знание — всё-таки мед». Итак, Горький уверен, что детство – очень важная пора в жизни каждого человека. Именно в детстве – истоки характера, мировоззрения, психического состояния. Другими словами, именно тогда формируется личность. И так важно, чтобы именно в эту пору ребенку на пути встретились хорошие, добрые, понимающие люди, чтобы ребенка любили и оберегали от житейских невзгод.
