Дождж [ д о ш ч]
Цень [ т ' э н ']
У наш час існуе вялікая колькасць месцаў, дзе можна адпачыць і проста добра правесці час. Людзі на доўгі час пакідаюць свой дом, з'язджаючы ў нейкія новыя і незвычайныя месцы. Бацькі хвалююцца за сваіх дзяцей, адпускаючы іх да некага ў госці, але ведаюць, што іх сын або дачка неўзабаве вернуцца дадому. Але дзеці падрастаюць, і усе радзей бываюць дома. Толькі прыбег са школы - зноў сыйшоў. У хуткім часе людзі пачынаюць забывацца на свой родны дом, шукаючы сабе іншае месца. Але, як бы добра б не было ў іншых месцах, заўседы прыемна вярнуцца дадому, дзе цябе чакаюць бацькі. Не трэба бываць дома толькі госцем. Нават калі чалавек вырастае і мае сваю сям'ю і хату, ен мусіць наведваць свой дом, дзе ен вырас і дзе жывуць ягоныя бацькі. Там заўседы можна адпачыць і прыгадаць шматлікія прыемныя моманты дзяцінства.
Не знаю оислрмоуст оштшт лови осталось оемтегм
Назоунiкi: Кацяняты (кацянё, яно, маё - ніякі род), хваста (хвост, ён, мой - мужчынскі род), лапкамі (лапка, яна, мая - жаночы род), зубамі (зуб, ён, мой - мужчынскі род), забава (яна, мая - жаночы род), кацяняты (кацянё, яно, маё - ніякі род), навуку (навука, яна, мая - жаночы род), хваста (хвост, ён, мой - мужчынскі род, рухі (рух, ён, мой - мужчынскi род).
Нацянькі мы пайшлі да дому. Пачалося бабіна лета. Марыя атправілася на спадчыну. У саду быў прыгожы палісаднік. Наперагонкі мы пабяжалі з сябрам да хаты. Мяккій снег хрусцеў пад нашымі нагамі. Мякаць фруктаў так смачна для меня. Вучоныя заглянулі у нетры зямлі. Мой сябр — вялізны інтузіаст.
