Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,A злуецца i плюецца — немы жах.<span><span>Вярблюд</span>
Iдзе ён паважна, Шыпiць вельмi страшна.</span>I за пяткi ўсiх шчыпае, Лапкi, нос чырвоны мае.<span><span>Гусак</span>
Есць зялёную траву, I гаворыць так: „Му-Му".</span>Любiць грушу спелую, Дае вадзiцу белую.<span><span>Карова</span>
Ляжыць у балоце бервяно,</span>Зубастае i злючае яно.<span><span>Кракадзіл</span>
Крадзе нясушак, яйкi I гонiцца за зайкай.</span>Вось дык хiтрая краса Быццам полымя ...<span><span>Ліса</span>
Белым пiша словы, У школе ўсiм знаёмы.</span>Cябруе з чорнай дошкай, Знiкае сам па-трошку.<span><span>Мел</span>
Смачна ён у бярлозе спiць, Смокча лапу i сапiць.</span>А калi растане снег, Сцеражыся, чалавек.<span><span>Мядзведзь</span>
Днём я сплю, ноччу — спяваю,</span>Усё ў цемры заўважаю.На мышэй палюю ў полi,Не сустрэць мяне нiколi.<span><span>Сава</span>
Сам в сапогах, а хожу на голове.</span><span><span>гвоздь в боце</span>
Срежьте голову, вынем сердца,</span>дадим пить - состоянии говорить.<span><span>гусиное перо</span>
Летела уважении, на камень пала,</span>камень разбила, мертвых разбудили;мертвые встали, в дудачки сыграли.<span><span>курица, яйца и цыплята</span>
Сидит на палцы пани и шевелит губами.</span><span><span>мак цвице</span>
Сам верхом, а ноги за ушами.</span><span><span>очки</span>
Полно бочка муки, а наверху жуки.</span><span><span>пепел и углей</span>
Белая заржет весь лес пераела.</span><span><span>печь</span>
Летел птах через божий крышу,</span>крыльлями махнул, тяжело вздохнул:"Ой, боже ж мой, боже, здесь моя работа горит! "<span><span>пчела, церковь, свечи</span>
Ехал НЕ дорогой, сьцебу НЕ кнутом,</span>стекол НЕ полку, забил НЕ галку,шчыпав НЕ перья, Ел НЕ мяса.<span><span>рыбак и рыба</span>
В море дуба рубят - по всему миру щепки.</span><span><span>соль</span>
Без ушей, без глаз, а водит людей.</span><span><span>Трость</span>
Стоят два ставбы, на ставбах - кадки,</span>на дежцы - каравай хлеба,а на хлебе шерсть растет.<span>человек</span>
1. Што знаходзілася да рэвалюцыі ў старой школе, дзе вучыліся хлопчыкі? (воласць)
2. Якія ў хлопцаў былі прозвішчы? (Макавей і Сырцоў)
3. Як звалі Ванінага малодшага брата? (Грышка, але ў сям'і яго называлі Глыжкай, бо ён сам так вымаўляў сваё імя)
4. Кім працаваў Ванін бацька? (цясляром)
5. На якой вуліцы жыў Ваня? (Ніжні Дол)
6. Якіх дрэваў было шмат на гэтай вуліцы? (вербаў)
7. За што Захар Маляўка атрымаў мянушку Скок? (яму бервяном у лесе пераламала нагу, з таго часу, наступаючы на яе, ён смешна падскоквае)
8. Хто быў першай ахвярай вайны, якую Ваня з Санькай убачылі на свае вочы? (Скокава карова, забітая бомбаю)
9. Што азначае выраз "скусваць быркі", які любіла паўтараць Ваніна бабуля? (<span>усё адно, што пакласці зубы на паліцу - галадаць)
10. Хто верхаводзіў апалчэнцамі, куды запісаліся некаторыя мужчыны з Ванінай вёскі, якіх не забралі ў армію? (</span><span>калгасны брыгадзір Максім Здор)</span>
Радзіма - гэта месца дзе мы нарадзіліся, там дзе жывуць нашы дзядулі і бабулі, мамы і таты. Кожны чалавек любіць радзіму па свойму. Радзіма гэта самае дарагое табе месца на Зямлі. Дзе б ты не быў, хоць у Італіі, цябе цягне назад на радзіму. Для кожнага чалавека рдина займае які той месца ў яго душы.
На Зямлі жыве шмат людзей з розных краін. І для кожнага з іх радзіма свая.
Я люблю радзіму за яе прыгожае цяперашні, за прыгожую прыроду, за тое, што яна ёсць. У апошні час некаторыя людзі зусім забыліся пра радзіму. Ім зусім абыякава якая яна зараз і якая яна будзе. І я звяртаюся да ўсіх "Беражыце і не забывайце пра радзіму. Бо ў нас яна адна!".Кожны чалавек, з'яўляючыся ў гэтым вялікім і, залішне складаным свеце набывае жыццё, маму і тату, сяброў, грамадскі статус і многае іншае. Адным з самых галоўных набыткаў ў жыцці чалавека з'яўляецца Радзіма.
<span>Існуе такі выраз: «У кожнага свая радзіма.» І сапраўды, кожны мерае сваю радзіму па-свойму. Для каго-то радзіма - гэта маленькі свет, які ўзводзяць вакол яго бацькі, для каго-то радзіма - гэта горад, у якім ён жыве і вучыцца, для каго-то радзіма - гэта цэлая краіна, і, можа быць, нават увесь свет . Як бы не мералі радзіму, у кожнага яна адзіная і выдатная! Вішнёвы сад у двары бацькавай хаты, родная школа, у якой ты праводзіш шмат часу атрымліваючы веды і сустракаючыся са сваімі сябрамі і сяброўкамі, лес, у якім ты адпачываеш ў сямейным коле, твая краіна - усё гэта так вабіць і прыцягвае да сябе, нібы нябачны магніт, нараджаючы ў галаве самыя светлыя думкі і пачуцці. Радзіму любяць і ўхваляюць, пра яе пішуць вершы і спяваюць песні, а, знаходзячыся далёка ад яе - тужаць па ёй і чакаюць з ёй сустрэчы. Для кожнага чалавека вельмі важна прысутнасць у яго жыцця радзімы, бо гэта тое самае месца, дзе ён адчувае сябе абароненым і патрэбным, а гэта гуляе немалаважную ролю ў жыцці і станаўленні чалавека, развіцці яго асобы і інтэлектуальных здольнасцяў. Як бы добра ні было чалавеку на чужыне, яму заўсёды абуджае сніцца дом, дзе ён нарадзіўся і вырас, бацькі і сябры. Радзіма заўсёды будзе дзесьці побач, у сэрцы. Калі і існуе рай на зямлі, то ён абавязкова будзе размешчаны там, куды з неймаверным трапятаннем рвецца сэрца, там, дзе прайшлі самыя светлыя і незабыўныя гады - гады дзяцінства. Любоў да радзімы не ўзнікае спантанна, гэта нічым не вытлумачальная пачуццё, якое узгадоўваецца ў нашых сэрцах нашымі бацькамі і намі самімі пачынаючы з самага ранняга дзяцінства.</span>
Мы с папой пошли в большой лес .Лес был очень кросивым.В лесу мы заметили белочку она прыгала с ветки на ветку .В лесу было очень много разных грибов как диких так и съедобных, мы собрали не большую корзиночку.Потом в лесу мы заметили ежа у него на спине было много листьев.
Зойдя в глубь леса мы увидели тропинку она привела нас к маленькому ручейку,мы попили воды и пошли дальше.В мамой чащи леса мы увидели лису, она испугалась и убежала .Также в лесу по дороге мы видели очень много ягод.
Потом когда уже начало темнеть мы с папой отправились домой ,это было очень страшно потому что мы чуть не заблудились .Пришли домой мы сразу начали рассказывать все маме .Вот такой был день в чудесно красивом лесу!