асилий Быков – народный писатель Беларуси. Родился 19 июня 1924 года в деревне Бычки Ушачского района Витебской области. Все его произведения проникнуты темой войны. О войне В. Быков знал не понаслышке. Война застала Быкова на Украине: вначале копал окопы, затем 17-летним добровольцем отступал с армией .Участвовал в боях за Кривой Рог, Александрию, Знаменку. Во время Кировоградской операции был ранен в ногу и живот. В начале 1944 года три месяца находился в госпитале. Затем участвовал в Ясско-Кишинёвской операции, освобождении Румынии. С действующей армией прошёл по Болгарии, Венгрии, Югославии, Австрии Василий Быков прошел всю войну. Особенностью его произведений является то, что он показывает нам войну такой, какая она есть– в страданиях и крови.Быков показывал всю горечь и жестокость войны, и всю правду. В его произведениях люди поставлены в крайне сложные условия. Человеку приходится совершать моральный, нравственный выбор, полагаясь лишь на свою совесть. Каждый выбирает свою дорогу на свой страх и риск. Именно поэтому бескомпромиссность прозы Быкова стала причиной нападок советской критики, которая обвиняла писателя в очернении советского строя. Все его произведения проникнуты напряжением, реалистичностью. Они обращены к переживаниям конкретного человека. Повесть «Жураўліны крык» вышла в 1959 году. Как говорят критики, в ней четко отражены глубокий психологизм и отражение войны в судьбах конкретных героев. 1941 год. Пятеро наших солдат во главе со старшиною Карпенко должны перекрыть чугунный переезд и держать его сутки, чтобы прикрыть отступление батальона.
Кожны з нас у тым ці іншым ўзросце задумваецца над пытаннем: што ж такое сапраўдная дружба? Большасць людзей, якіх мы лічым сваімі сябрамі, на самай справе ўсяго толькі нашы знаёмыя, гэта значыць тыя, каго мы вылучаем з навакольнага нас грамадства. Нам вядомыя іх клопаты, іх праблемы, мы лічым іх блізкімі нам людзьмі, звяртаемся да іх за дапамогай і самі ахвотна дапамагаем ім у цяжкія часы. Здавалася б, выдатныя адносіны - але ўсё-такі няма поўнага адкрыцьця. Мы не давяраем ім свае самыя патаемныя думкі. Калі да іх прыходзіць поспех, мы не радуемся за іх так, як за саміх сябе. Гэта не староннія нам людзі, паміж імі існуе пэўная блізкасць. Але ці можна назваць гэта сяброўствам?
Статус дружбы можна прысвоіць толькі сумленным, шчырым адносінам, калі ў іх ёсць ўзаемнае пачуццё дабра адзін да аднаго і гатоўнасць бескарысліва дапамагчы ў любую хвіліну плюс душэўная блізкасць.
Пра сяброўства можна разважаць вечна, як, напрыклад, пра сэнс жыцця ці пра каханне ... Можна назіраць яе, але мала каму дадзена яе шчыра прачуць. Скажу проста: "Дружба патрэбна!" Дружба дае шчаслівую магчымасць прыняць іншага чалавека такім, Кокаў ён ёсць, не спрабуючы перарабіць яго пад сябе, прыстасаваць да ўласных патрэб. Сяброўства - гэта радасць зносін, заснаваная на даверы і ўпэўненасці ў надзейнасці аднаго ...
А яшчэ хочацца сказаць, што памыляюцца тыя, хто сцвярджаюць, што дружба, якая існавала ў далёкім мінулым, знікла ў сучасным свеце. Свет заўсёды будзе напаўняцца сябрамі, якія будуць пастаянна дарыць нам радасць. Шануеце сяброў, бо гэта найпрыгажэйшыя людзі! Яны будуць з вамі на працягу ўсяго жыцця!
Ветрык - завiруха - завея - бура
Малюнак атрымау́ся вельмi неаднатыпным,Хлопец зрабiу́ яго без клапот i у́зорау́.
1. 1) Паесцi. 2) Ключ. 3) глядзець. 4)сена. 5)Грыб. 6) Пiсаць. 7)Адпачываць. 8)сустрэцца. 9)гонар. 10)Зрабiць.
4. 1) без коскi (злучае толькi адзiн злучнiк i)
2) Летам было зелена на гародзе, у полi, на балотах . (Идёт перечисление / пералiчваюць прадметы )
3) У арэшнiку перагукваюцца малiнаукi, заранкi, берасцянкi. (Таксама iдзе гаворка зразу пра некалькi прадметау )
4) Драбнюткi, але спорны дожджык церусiу цэлыя суткi. (Перад злучнiкам але ставiцца коска)
5) I агуркi,i капуста, i боршч усё было усмак. (Паутараецца злучнiк i /перечисляют несколько предметов или действий)
5. А касцёл такi, што калi захочаш зiрнуць на яго макауку, то шапка падае з галавы.