Францыск Скарына, беларускі і ўсходнеславянскі першадрукар. Нарадзіўся ў г.Полацку каля 1490 г.
Атрымаў ступень бакалаўра філасофіі ў Кракаўскім
універсітэце і, магчыма, у гэтым жа універсітэце ступень магістра
медыцынскіх навук. Затым ступень доктара “лекарскіх навук” у Падуанскім
універсітэце.
У пачатку 1520-х гадоў пераехаў у Вільню і заснаваў друкарню. У ёй надрукаваны «Малая падарожная кніжка» і Апостал.
Беларускае
кнігадрукаванне пачалося адразу на еўрапейскім узроўні. Рэнесансныя
выданні Скарыны вылучаюцца высокай якасцю друку, характэрнымі
мастацкімі, гравюрнымі і арнаментальнымі аздабленнямі, шрыфтам і іншымі
кампанентамі выдавецкай эстэтыкі і майстэрства. А каментарыі да выданняў
былі разлічаны на ўспрыманне простымі («паспалітымі») людзьмі. У
прадмовах Скарыны прасочваюцца прыметы іншых літаратурных жанраў, якія
пазней атрымалі развіццё ў беларускай літаратуры і пісьменстве.
Кнігі Скарыны зрабілі значны ўплыў на духоўную
культуру Беларусі і Украіны, стымулявалі ўзнікненне кнігадрукавання ў
Маскоўскай дзяржаве, распаўсюджваліся ў шматлікіх рукапісных копіях.
Памёр Скарына каля 1551 г., дакладная дата смерці і месца пахавання невядомы.
Зна́ние — форма существования и систематизации результатов познавательной деятельности человека. Знание помогает людям рационально организовывать свою деятельность и решать различные проблемы, возникающие в её процесс
Я прачытаў аповесць В.Быкава “Жураўліны крык”. Гэтая аповесць, як і іншыя творы Быкава, што я прачытаў, пра вайну. Апісання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апісанню настрою і стану герояў, іх успамінам і перажыванням. З усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свіст. Вясёлы і знаходлівы, Віцька дапамагаў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. Віцька Свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам Пшанічнага. Іншы на яго месцы мог бы дамовіцца з Пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. Але Віцька так ніколі не зрабіў бы. Ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанічнага, Віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. Вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было.
<span>Мінулае Свіста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыцці не шсё было гладка. Ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. За гэта Свісту давялося нават пасядзець у турме. Але сваю памылку Віцька зразумеў сам і хутка выправіў яе. </span>
<span>Калі пачалося вайна, Свіст разам з іншымі воінамі апынуўся на фронце. А ў хуткім часе — і на пераездзе. Калм з’явіліся немцы і стала зразумела, што прыйдзецца загінуць, Свіст ні на хвіліну не падумаў пра здраду. Ён смела і адважна змагаўся да канца, падтрымліваў дух астатніх. </span>
<span>Васіль Быкау ставіць перад сваімі героямі праблему выбару і або здрадзіць Радзіме, або стаць яе абаронцам. Віцька Свіст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымінальнае мінулае і памылкі ў жыцці. За гэта не патрэбна яго вельмі строга судзіць, таму што ў кожнага чалавека ёсць свае памылкі. Але адна справа, калі чалавек разумее свае памылкі і ў далейшым не робіць іх, і другая справа, калі чалавек робіць памылкі і ў далейшым іх не выпраўляе. </span>
