Дружба - адно з самых выдатных проивлений чалавечых пачуццяў і эмоцый. Благогосотояние чалавека значна паляпшаецца калі ён акружаны людзьмі, блізкімі па духу. Практычна кожнаму з нас патрэбен сябар і кожны ведае як ингода цяжка, калі няма побач нікога.
Маленькія дзеткі з ранніх гадоў шукаюць сяброў, то ў мішцы то ў ката, бегаць па хаце. А ўсё па-таго што хочацца, каб побач быў хто-то за ўсё і ведзе, як сапраўдны сябар. Дарослыя, часам занадта ня завизимые, таксама маюць патрэбу штоб за кубачкам кавы можна было падзяліцца самымі патаемнымі гісторыямі якім то звычайным днем.Друга, сапраўднага, на якога можна спадзявацца на сёньняшні дзень знайсьці складана. У людзей няма часу сябраваць, усе бягуць.
У дружбе, мне здаецца самае галоўнае гэта паразуменне, падтрымка, увагу, цярпенне і любоў адзін да аднаго. Калі хочаш сябраваць павінен разумець што гэта не толькі прыемнае баўлення час, але і ответсвенность, калі аднаму патрэбна падтрымка няхай гэта эмацыйная або матеряльная.
Это радуга, а загадка легкая.
<em> Удачи~</em>
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
1 гэта народная прымета
2 гэта прыказка
3 гэта прыказка
4 гэта народная прымета
з'яўлялася
з - [з] - зычны, звонкі, цвёрды
я - [й'] - зычны, звонкі, мяккі; [а] - галосны, ненаціскны
ў - [у] - галосны, ненаціскны
л - [л'] - зычны, звонкі, мяккі
я - [а] - галосны, націскны
л - [л] - зычны, звонкі, цвёрды
а - [а] - галосны, ненаціскны
с - [с'] - зычны, глухі, мяккі
я - [а] - галосны, ненаціскны
9 літар, 10 гукаў
дзеянняў
д;з - [дз'] - зычны, звонкі, мяккі
е - [э] - галосны, націскны
я - [й'] - зычны, звонкі, мяккі; [а] - галосны, ненаціскны
н;н - [н'] - зычны, звонкі, мяккі
я - [а] - галосны, ненаціскны
ў - [у] - галосны, ненаціскны
8 літар, 7 гукаў
