Цытатная характарыстыка Кручкова:
"Я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць"
"Тут, брат, нам харошае жніво!"
"Я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу"
"Харашо! Для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя"
"Я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? Служба - не дружба. Законы, міленькія, законы!"
Цытатная характарыстыка Пісульніка:
"Пісулькін важна садзіцца, вымае корак з чарнільніцы, разбірае паперы і іншыя падае станавому"
"Харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"
Прыйшла восень. Лес упрыгожыуся золатам и чырванню.Лисце на дубе адливае меддзю.
Сэрдца напауняецца захапленнем и радасцю, кали гуляеш па лесе
Сёння
шмат людзей робяць так, як жадаюць іншыя. Мы пастаянна бяжым за модай, нават апранаемся так, як подабаецца іншым, а не нам. А навошта? На гэта пытанне проста
адказаць: усе мы залежым
адно ад аднаго, залежым
ад чужых меркаванняй і поглядайў нам усім патрэбна быць падобным адзін на аднаго. Ніводны чалавек не можа існаваць без гэтага. Усе мы аднолькава чапляемся за іншых і жадаем, каб нас заўважылі. Але ці можам мы
назваць гэта славай? Думаю, што не. Я лічу, што слава — гэта такія адносіны паміж людзьмі, дзе адзін чалавек падае прыклад іншым. Многія жадаюць гэтага, але гэта зусім нам не патрэбна. Сёння ўсе мы можам жыць сваім жыццем, нягледзячы на погляды іншых. Мне здаецца,
што так і трэба жыць. У кожнага толькі адно жыцце, і яго трэба пражыць так, як падабаецца менавіта табе.
Чалавеку патрэбна не слава, чалавеку патрэбна свабода ад меркаванняў іншых. Толькі тады мы пачнем жыць сапраўдным жыццём<span>.</span>
Паветра свежае, чыстае, след свежы, новы.
Чалавек моцны, дужы, веды моцныя, грунтоўныя.
Задача лёгкая, простая, партфель лёгкі, няцяжкі.
Сабака злы, сярдзіты, зіма злая, халодная.
Дзяўчынка ідзе, крочыць, восень ідзе, наступае.