<span>Дзве вёскі, два вялікіх заданні, тры заданні, абодва браты, абедзве сястры, паўтара стагоддзя, паўтары тоны, трыццаць два студэнты, дваццаць дзьве вучаніцы, чацвёртым панядзелкам </span>
Сем дзён губляе лисце клён, и тчэ дыван вясёло.
1) Мінулась поўнач, заспяваў певень.
2) Канчаецца паляна,пачынаецца бярэзнік.
3) Дзень быў нейкі хмарны, хвалі біліся аб бераг.
4) На пагорках пасвіліся чароды, аратыя працавалі ў полі.
<span>5) Зайшло сонейка, ўсё пацямнела.</span>
У кантрасце паміж пачаткам і канцом твора і хаваецца сэнс яго назвы. Спачатку смяяўся Гарлахвацкі, паціраючы рукі ад радасці, што, дзякуючы страху Тулягі, зможа ў хуткім часе абараніць дысертацыю і закрыць рот тым, хто падазрае яго ў лжэвучонасці і не давярае яму. У канцы смяецца Туляга, задаволены тым, што хапілатакі смеласці і рашучасці перамагчы страх і выкрыць ярага кар'ерыста і невука.
Ответ:
Любіце і шануйце, як св<u>я</u>тыню, родна<u>е </u>слова, з якім вас літасцівы Бог на свет пусці<u>ў</u>. Яно добра, а нават і тр<u>э</u>ба знаць сусе<u>дс</u>кую мову, але наперш тр<u>э</u>ба знаць сваю. Ніякае багацце людзей не бывае дараж<u>э</u>йшым за іх родную мову. Мова – аснова ня толькі нац<u>ы</u>янальнай культуры, але і існаваньня нац<u>ы</u>і, існаваньня этнасу. Мова — гэта ко<u>д</u>, які адкрывае дзьверы ў тую або іншую культурную прастору. А культура — гэта пераемнасьць, спадчына, традыц<u>ы</u>я, алюзія.
Объяснение: