Я разумею гэта так.Бо увозьмем ,напрыклад, салдата.Ен можа забіваць, яго гэтаму вучаць, але ен не павінны гэта рабіць не у выпадку абароны.
<span>Але можна разумець і інакш. Усе людзі могуць нешта адрамантаваць або згатаваць ежу.Гэта людскія штодзённасці.Але у кожнага чалавека свой лес і свая прафесія.Ен не павінен займацца усім, што только можна, ен займаецца тым, к чаму ляжіць яго сэрца.І ен проста займаецца своей асабістай прафесіяй.І не трэба хватацца за астатнія.</span>
<span>Ноччу ц<u>ё</u>плы дождж прайшоў, і, як дз<u>е</u>тк<u>і</u> кал<u>я</u> матк<u>і</u>, л<u>я</u>
старэн<u>ь</u>к<u>і</u>х масл<u>я</u>коў в<u>е</u>с<u>я</u>л<u>я</u>цца масл<u>я</u>н<u>я</u>тк<u>і</u>.</span>
Восеньскі ранак надыходзіць павольна. Лежачы ў ложку, я назіраю, як у акне паступова разгараецца ранішні святло. Яно бледны і няяркае, не тое, што летам. Улетку сонечныя прамяні так і б'юць у акно. А тут не зразумееш, развіднела ўжо ці не.
Воблачна восеньскім раніцай. А яшчэ холадна. Калі апоўдні можа прыгрэць сонейка, то раніцай дакладна не памылішся з вызначэннем часу года. Восень з'яўляецца восень: яна сустракае сырасцю, золкасць, вятрамі.
Але сённяшнюю раніцу ціхі. Толькі лісце дрыжыць на дрэве за акном. Яно яшчэ зялёныя, але без яркага сонечнага святла здаецца бледным. Такога раніцы ўсе колеры на вуліцы становяцца няяркія. У гэтым ёсць сваё хараство, я разумею. Няма лішняй стракатасці, напрыклад. Але асабіста мне такое не вельмі падабаецца.
Пачынаеш цаніць хатні ўтульнасць і цёплае коўдру, з-пад якой не хочацца вылазіць. Мая мама любіць на выходных адлежацца ў ложку з самай раніцы, пад цёплым пледам. Не таму, што яна гультаяватая, а таму, што ёй так утульна. Такі вось восеньскі адпачынак для дарослых. Я, напрыклад, усё роўна ў ложку не ўтрымаюся! Мне хочацца на вуліцу пагуляць, пабегаць. А яна заварвае каву, дадае туды малако і ставіць ноўтбук на калені.
Але сёння пятніца - трэба ісці ў школу. Паветра на вуліцы холадна, чыстае і свежае. Яно бадзёрыць і дае сілы. За гэта я люблю восень. Хочацца прама ўдыхаць яе!
Над галавой крычаць чароды птушак, а наогул прырода маўчыць. Чутны толькі шум горада. Але я не маркочуся восеньскім раніцай. Я іду ў школу, а там мае сябры. У школе шумна і весела, пакуль, вядома, усё не займалі за парты.
1. Адзiн лье , другi п'е, трэцi зелянее i расце. (Дождж , зямля, раслiны)
2. Зiмой хаваюся, вясною з'яуляюся, летам весялюся, восенню спаць кладуся. (Рака)
