Когда ты ешь нельлзя говорить и некого не слушать потому, что можно подавиться.
Столько прекрасных мест окружает нас : леса, поля, реки, множество гор и холмов. Это всё радует человека. Это незаменимая часть его самого. Лес - это наш второй дом, в который нам всегда хочется возвращаться вновь и вновь. Ведь так приятно пройтись в нём поутру, набрать полные лёгкие свежего и чистого воздуха. Послушать пение птиц и журчание ручья...
Это и есть природа, которая нас окружает всегда.
1147 -Вологда,
1703 - Петрозаводск,
Апавяданні Яна Баршчэўскага закранаюць жыццё розных бакоў беларусаў. З апавядянняў бачна, што ідзе барацьба паміж злом і дабром, якія праяўляюцца у паводзінах розных людзей. Адны людзі любяць сваю Радзіму, служаць Богу, адным словам нясуць дабро,другія наадварот –гатовы служыць д’яблу,тым самым нясуць зло, з’яўляюцца пыхільнікамі нячыстай сілы. Убачыць гэта можна ў апавяданні Белая сарока.Калі разглядваць вобраз Белай сарокі, можна заўважыць, што яна здзіўляе увесь свет сваёй мудрасцю, яна чароўнай красы кабета, цуд прыгажосці – яе твар. Светлыя вочы нясуць прывабнасць. Аднак гэта толькі на першы погляд на самой справе тут скрыты вялізны падман. Пад гэтай маскай схавана зло і сквапнасць. Белая Сарока за грошы падкупіла паноў і мінула простых сялян.Белая сарока – гэта жанчына-птушка, якая з’яўляецца дэманічнай істотай і нясе яна заняпад і бязладдзе.Белая сарока прыляцела у Беларусь з поўначы. Потым па твору мы заўважаем, што вобраз Белай сарокі напамінае вобраз Кацярыны другой.<span>Ян Баршчэўскі у апавяданні Белая сарока паказвае падзеі 1772 года.</span>
