Нужно просто найти нужный параграф и выучить его на пять
3.Плаванье, ползанье, ходьба, прыжки, летание, бег
4. Движения всех многоклеточных животных и человека связаны с мышечной деятельностью.
У творы Міколы Гусоўскага "Песня пра зубра" паэтычная задума выйшла далёка за межы палявання. Важнымі тэмамі паэмы з'яўляюцца апісанне грамадскапалітычнага жыцця сучаснай аўтару пары і ранейшага часу, а таксама ўслаўленне асобы князя Вітаў-та і яго дзейнасці. Мікола Гусоўскі ў сваім творы ідэалізуе вобраз Вітаўта, услаўляе князя як мудрага і дальнабачнага палітыка: Княжанне Вітаўта лічаць усе летапісцы Росквітам княства Літоўскага, нашага краю, I называюць той век залатым... Міжволі ўзнікае пытанне: чаму Мікола Гусоўскі ў сваіх пошуках ідэальнага кіраўніка звяртаецца да міну-лых часоў? Магчыма таму, што ён не мог знайсці такі прыклад сяррд сваіх сучаснікаў.Вобраз Вітаўта намаляваны аўтарам з надзвычайным захапленнем і любоўю. Іменна ў гэтым уладары Гусоўскі ўбачыў увасабленне вайсковай магутнасці і дзяржаўнай велічы княства Літоўскага. Князь Вітаўт паказаны ў паэме ў сваім паўсядзённым жыцці. У той час вельмі часта здаралася, што болынае княства падпа-радкоўвала сабе меншае. Побач жа з Вялікім княствам Літоўскім знаходзіліся такія магутныя дзяржавы, як Маскоўскае княства, Польскае каралеўства, якія не былі супраць таго, каб крыху пашырыць свае межы. А часам яшчз і манголататары рабілі набегі. Пры такіх абставінах князь і яго дружына павінны былі быць "сцяной", за якой хаваліся ў час небяспекі жыхары княства. Разумеючы гэта, Вітаўт старанна рыхтаваў ваю дружыну і княства да будучых войнаў: Сам гартаваны, як меч на кавалдзе паходнай, Вітаўт і знаць не хацеў сабе большага шчасця, Чым гартаваныя ў бітвах бясстрашныя раці.Князь не звяртаў ніякай увагі на паходжанне сваіх юінаў. Для яго галоўным была доблесць кожнага дружынніка:Ох, не любіў баязліўцаў і лестаў з магнатаў!
Більшість рослин заздалегідь готується до зими. Ще восени однорічні трав’янисті рослини зів’яли, залишивши своє насіння в ґрунті. З нього навесні виростуть нові трави.У багаторічних трав’янистих рослин відмерла наземна частина рослини, в ґрунті лишилися кореневища, бульби, цибулини. Навесні з них розів’ються молоді частини рослини.Деякі рослини залишаються зеленими під снігом усю зиму. Це суниці, верес, журавлина. Є рослини, що ростуть і взимку. Під шаром снігу та опалого листя у підсніжників, пролісок, рясту з’являються пуп’янки, які з настанням тепла розпускаються. Життя рослинам узимку зберігає сніжна ковдра. Температура повітря під снігом, навіть якщо його товщина всього 10 сантиметрів, буде на 15-20° вищою, ніж зовні.<span>У глибокому спокої перебувають дерева і кущі. Майже всі вони на зиму скинули листя. Однак на їхніх гілках залишаються бруньки. Зовні бруньки вкриті темними лусочками. Усередині бруньки є дуже дрібні зелені листочки. Наприкінці січня на вербі бруньки збільшуються, скидають лусочки і вкриваються світлим пушком. За зиму бруньки підростають на інших деревах і кущах. Яка б не була сувора зима, ріст рослин не припиняється, а лише сповільнюється.Листки хвойних дерев - хвоїнки, вкриті товстою шкіркою, яка утримує вологу. Хвоїнки випаровують вологи значно менше, ніж широкі листки листяних дерев і кущів. Ось чому хвойні дерева не засихають узимку.</span>
