Часовой Постников, солдат Измайловского полка
офицер придворной инвалидной команды
Николай Иванович Миллер, начальник караула дворца
обер-полицмейстер Кокошкин
батальонный командир подполковник Свиньин
1 потому что он ел не культурно как свинья .
За столом Эмиль впечетлил на меня тем как он не культурно ведёт за столом
Всего Раскольников видит 4 сна:
1. Где ему 7, и он видит, как кнутом бьют маленькую лошадку (сон говорит о том, что задуманное Радионом преступление противоречит его гуманной натуре)
2. О том, как полицейский избивает хозяйку Раскольникова (а этого не было)
Душа Раскольникова, его гуманность, воспротивилась уже совершенному убийству, а разум говорит, что теория верна.
3. О повторном убийстве старухи-проценщицы (Раскольников понимает, что убийство ничего не изменило, что его теория неверна)
4. Апокалипсис. Мир окутан моровой язвой. Эпидемия (Радион видит плоды своей теории, после этого он понял, какое страшное дело совершил, и отрекается от своей теории)
фух, всё
У аповесці Івана Навуменкі некалькі герояў: Яша Яскавец, Аркадзь Панядзелак, Алёша Тарабан, а таксама Змітрок Калашкан, Алесь Бахілка, іншыя хлопчыкі са Слабодкі, з аднаго боку; Косця Кветка і яго сябры з Першамайскай вуліцы, з другога. Паміж імі па ініцыятыве Алёшы Тарабана ідзе вайна за Цітаву копанку. Непаразуменні паміж вуліцамі заканчваюцца перамогай Першамайкі, вуліцы, сярод дзяцей якой была моцная дружба, цікавыя гульні, не менш цікавыя карысныя справы, якія добраахвотна арганізавала Першамайка пад камандай белагаловага Косці Кветкі.
Навуменкаўскія героі яшчэ дзеці: вучацца ў першым і другім класах і жыццё сваё вывяраюць у дзіцячых гульнях, у тым ліку і ў вайне за Цітаву копанку.
Цэнтральны герой аповесці Яша Яскавец - хлопчык, увесь воблік якога створаны мастаком у сукупнасці розных рыс яго характару: душэўнай цеплыні, чэснасці, пранікнёнасці ў сутнасць справы - адным словам, увесь характар раскрыты ў яго шматграннасці, той прасветленай яснасці, якая пранізвае яго воблік.
Яша Яскавец з "прыдуркаватым" Пепам пасе кароў, клапоціцца пра сваю Рагулю, бавіць час у гульнях з сябраміравеснікамі. Калі ж Яша застаецца сам на сам, тут ён у палоне сваіх думак, сваёй дзіцячай мары. А мара яго была цікавая, пра яе хлопчык думаў усю зіму, як бы яму "праскакаць верхам на кані па вуліцы, каб яго ўбачыла настаўніца Марыя Рыгораўна ці Ліза". Пазней стане вядома, што дзіцячая мара Яшы здзейснілася: "У той вечар ён скакаў на кані. Ён ляцеў услед за белагаловым Косцем і бачыў, што Марыя Рыгораўна стаяла ля сваіх веснічак".
Праз кароткую, але досыць гаваркую заўвагу-характарыстыку намаляваны вобраз "самага дужага на іхняй вуліцы жылістага, рудога Алёшы, якога ўсе баяцца". Сказанае пра Алёшу Трабана не раз паўторыцца ў аповесці, але абавязкова ў звязку з канкрэтнымі абставінамі.