З початку пілот до нього ставився як до беспорадної людини, але потім коли він його врятував, пілот зрозумів що він в і не такий вже й звичайнісінький хлопчисько
Яго паводзіны сярод шляхты - з'едлівая пародыя на правасуддзе. Не паспеў Кручкоў яшчэ пачаць "разбірацельства", а ўжо гучыць яго загад, каб шляхта несла хабар: "Няхай аддаць хурману, ды спакуйце там харашэнька ў возе". Нахабству і цынізму Кручкова няма межаў. Ён так вольна адчувае сябе сярод цёмнай, прастакаватай, запалоханай яго прыгаворамі і штрафамі шляхты, што не лічыць патрэбным захоўваць нават знешнюю форму правасуддзя. Кручкоў аб'яўляе вінаватымі тых, хто ніякіх адносінаў да справы не мае. Ён добра ведае натуру цёмнай шляхты і ўпэўнены, што кожны вытрасе кашалёк, каб толькі не быць бітым лазой. Асабліва Пратасавіцкі: яго ж чакае "нечуванае ўніжэнне" - 25 лоз на голай зямлі, без дывана, як звычайнаму селяніну, не шляхціцу.
Вобраз Кручкова пададзены ў востра сатырычным плане. Аўтар часта звяртаецца да камічнага перабольшання, калі паказвае, як Кручкоў ажыццяўляе "правасуддзе", як ён выносіць прыгаворы. Чытаючы царскія ўказы і законы, ён дапускае скажэнні: "акцябра 45-га чысла", "сенцябра 75-га дня" і іншыя. Кручкоў упэўнены, што такая несусветная лухта будзе прынята шляхтай за чыстую праўду. Нават у знешнім абліччы Кручкова відаць камічнае завастрэнне. "Ён вельмі сярдзіты, бо адзін вус колам угору стаў, - гаворыць Грышка. - Будзе вазня".
Кручкоў - вобраз гратэскавы. У ім пісьменнік сабраў і паказаў усё самае характэрнае для царскага чыноўніцтва: свавольства, хабарніцтва, грубасць, п'янства. І мова гэтага персанажа не такая, як іншых. Кручкоў увесь час карыстаецца выразамі, запазычанымі з судовых дакументаў: "лічнасць падвяргаецца апаснасці", "гэта ўгалоўнае прэступленне, Сібірам пахне" і г. д.
<span>"Пінская шляхта" - значнае дасягненне беларускай драматургіі XІX сгагоддзя. Яна і зараз з поспехам ставіцца на сцэне, карыстаецца папулярнасцю ў гледача. </span>
1ое-Если ты сам будешь с теплотой и чутким вниманием, с добротой и пониманием относиться к другим людям, то и они к тебе точно так же, и тогда у тебя в жизни всё будет хорошо
интонация будет у лисы как нибудь хитро, нежно
Последний лист.
В одном обычном городе в обычном доме жили-были две сестры. Однажды осенью младшая сестра заболела, и никак не выздоравливала, с каждым днем ей становилось хуже и хуже. Она чувствовала себя настолько плохо, что не могла вставать, и лежала, глядя в окно на осыпающееся осеннее дерево. Она загадала: вот упадет последний лист и я умру. Старшая сестра рассказала об этом соседу-художнику... Больная сестричка смотрела в окно, а лист все не падал и не падал. В итоге она выздоровела и узнала: оказывается, художник взял и нарисовал лист на стене соседнего дома. Так девочку спасла любовь сестры и искусство художника.
