Роднае слова, як сонейка, грэе маю душу.
Першы гром
Зима ужо канчаецца. Прыгрэла сонейка. Яно абуджае прыроду. Адтае зямля. Дрэвы и раслины п'юць свежы вясновы сок. Паветра напоунилася пахам хвои.
Хутка з выраю прыляцяць шпаки. Да сустрэчы з ими рыхтуюцца дзеци и дарослыя. Яны зрабили шпакоуни и павесили их у садзе.
Раптам пракациуся над зямлёю першы гром. З вяликай чорнай хмары хлынуу дождж. Важкия кропли дажджу застукали па даху. Па зямли пабегли ручайки. Усе уцякаюць ад дажджу. Тольки качки ды гуси купаюцца у лужынах.
Дзецi любавалiся сiнью яснага неба. Над шырынёй(шыр'ю) палёу́ лятау́ белы бусел. Дзядуля даражыу́ гэтай каштоу́най рэччу. Сiнью-канчатак ю, т.склон, шырынёй-канчатак ёй, т.склон, шыр'ю-канчатак ю, т.склон,рэччу-канчатак у, т.склон