Главная мысль рассказа В. Шукшина "Критики" - уважение к старшим, к людям, которые прожили непростую жизнь, перенесли тяготы и невзгоды. Да, они много не могут понять в нынешнее время, потому что продолжают жить в своей эпохе, им трудно перестроиться и подстроиться под новый лад, но они трудились всю жизнь, они устали и заслужили право на покой и уважение.<span>
Герои:
Дед Тимофей
Петя - внук
Отец Петьки
Городской мужчина - гость
Городская тетя - гостья
<span>Ермолай Кибяков - милиционер</span></span>
Першыню мы знаёмімся з Лаўруком праз успаміны яго маці Тэклі. Яна ўспамінае, якім быў яе сын разумным і прывабным, што нават спадабаўся бяздзетнаму пану Шчубальскаму і той забраў Лаўрука вучыцца ў горад.
Мы даведаліся, што Лаўрук рэдка прыязджаў да сваіх бацькоў. Аднойчы ён прыехаў на Каляды, але прыехаў не ў хату сваіх бацькоў, а да пана Шчубальскага. У той час быў яшчэ жывы бацька Лаўрука Цыпрук. Тэкля і Цыпрук, даведаўшыся, што іх сын прыехаў, кінуліся ў двор да пана: “… доўгі адстайвалі ў кухні, пакуль сын з’явіўся к ім. Шчасцю іх канца не было, калі ўгледзелі яго ў чорных суконных вопратках з бліскучымі гузікамі – якраз асэсар! Праўда, калі маці кінулася яго абдымаць і цалаваць, дык ён засаромеўся крыху і адсунуўся ўбок”. Гэты выпадак ужо настройвае нас на тое, што яшчэ тады, у падлеткавым узросце Лаўрук пачаў цурацца сваіх бацькоў. Пра гэта сведчаць і словы яго бацькі Цыпрука: “Глядзі, як ён ужо смяецца знашай гутаркі ды з нас. Яго падмогу сарока хвастом змяце. Зусім змяніўся твой Лаўручок, як папаў пад панскую апеку”. Так і сталася. Калі старая нямоглая маці прыйшла да свайго сына на Каляды, Лаўрук, канечне, прызнаў яе, але не прыняў, абазваў “шалёнай жабрачкай” і выкінуў за дзверы, перадаўшы праз лёкая тры рублі. Лаўрук, выбіўшыся ў людзі, стаўшы багатым, не мог дазволіць сабе прызнацца перад слугамі, перад іншымі, што яго маці такая старая нямоглая жанчына, якая носіць парванае адзенне, падобная да жабрачкі. Ён падумаў, што і тут грошы вырашаюць усё, і спадзяваўся адкупіцца ад сваёй маці, якая гадавала яго, якая хацела яму толькі лепшага. Але сын не ацаніў яе памкненні, яе любоў, клопат, пяшчоту. Ён не прыняў яе ў такое вялікае свята – на Каляды, калі ўся сям’я збіраецца разам. Лаўрук вінаваты ў тым, што купіўся на грошы, на матэрыяльнае забеспячэнне, забыўшы пра тое, што маці дала яму жыццё, гадавала яго.
<span>Аўтар увёў гэты вобраз Лаўрука ў твор, каб паказаць чытачам, што дзеці не павінны адмаўляцца ад сваіх бацькоў, якія б бацькі не былі. Нашыя бацькі нас выгадавалі, даюць нам адукацыю, заўсёды дапамагаюць у бядзе, і ў радасці. І мы, дзеці, павінны </span>
На глазах еще у молодого Твардовского ,происходили большие изменения в жизни крестьян ,ведь Твардовский родился в не большом селе ,подрастая ,он видел как создавались колхозы ,как по разному было отношение у людей к коллективному хозяйству ,его очень впечатлил поступок деда Моргунка ,тот один из первых вступил в колхоз ,люди тяжело воспринимали новую власть ,но понимали и стремились к новой жизни . В последствии ,одно из стихотворений Твардовский посвятит ,тому самому деду Моргунку ,установление советской власти ,появление колхозов ,открытие в селах школ для детей ,постепенное исчезновение безграмотности ,возможности ,которые открывались перед молодыми людьми и перспективы ,у корне менявшаяся жизнь ,все это в совокупности наложило отпечаток на творчество Твардовского.в последствии.
Крепостное Право в жизни Некрасова-очень интересная тема!
СОВЕТ,ЭТО ЕЩЕ БОЛЬШАЯ ПОМОЩЬ,НЕ УДАЛЯЙТЕ,ДРУЗЬЯ!-НАЙДИ В ИНТЕРЕНЕТЕ,ТАК И НАБЕРИ.
P.S. РАДА ПОМОЧЬ,ПИШИТЕ)