1893 — год рождения. Место рождения : село Багдади. Родился в семье лесничего, который рано умер. Принимал участие в революции 1905 года, был арестовал и сидел в тюрьме. 1911 год. Учится в московском училище живописи, ваяния и зодчества. 1912 год. Напечатано стихотворение " Ночь ". Примкнул к группе футуристов, отрицавших классические традиции.Работал над формой стиха и его содержанием. Создал " лесенку" В 1915 - 1917 гг пишет " Облако в штанах", " Война и мир", " Человек". Любовь и революция стали темой его творчества. " Ода революции", " Мистерия Буфф", " Левый марш " - отражение идей и личных убеждений. В 1919 - 1922 гг - работа в РОСТА. Маяковский рисует и пишет короткие экспромты под плакатами, агитирует за новую жизнь. Его творения были благосклонно встречены вождями революции. В частности стихотворение "Прозаседавшиеся" заслужило высокую оценку В. И.Ленина. Ленину же была посвящена поэма " Владимир Ильич Ленин" и " Во весь голос... " Маяковский писал и пьесы. " Клоп" и " Баня ", созданные в 1928-1929 гг , отражали сатирически недостатки в поведении людей в Советской России и рождали желание их в себе искоренять. Музой Маяковского стала Лиля Брик. А последней любовью- Виктория Полонская. Но они не смогли удержать на этой Земле поэта - бунтаря, мечтавшего соединить в своих стихах, поэмах, пьесах собственные мысли , любовь и политику .В апреле 1830 года Маяковский застрелился.
Супярэчлiвасць характару Тулягi у камедыi Кандрата Крапiвы "Хто смяецца апошнiм".
<span>У камедыi Кандрат Крапiва (К. К. ) ставiць i вырашае праблему духоунага выпрамлення i аднаулення чалавека ва умовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягi. Драматург паказвае, што Туляга -- чалавек крыштальнай сумленнасцi, але вялiкi баязлiвец. Калi Гарлахвацкi перыядычна запалохваючы i шантажыруючы, спрабуе схiлiць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца зауважыць нахабнiку, што пiсаць навуковую працу для iншых -- учынак несумленны, дрэнны. I няхай сабе пярэчанне Тулягi вельмi нясмелае, але сам факт, што да смерцi запалоханны чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яуляецца сведчаннем яго высакароднасцi, маральнай чысцiнi. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмi узрушыла i абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не упэунены у сваей праваце. К. знарок ставiць Тулягу у недарэчныя, смешныя сiтуацыi, каб найбольш моцна ударыць па баязлiвасцi Тулягi. Туляга лiчыць свае становiшча трагiчным, з якога няма выйсця, i трацiць спакой i сон. Гэта усе можна прасачыць у сцене, дзе Туляга з рознымi агаворкамi расказвае Левановiчу пра усе сваi няшчасцi. Адчуушы сяброускую падтрымку Веры, Чарнавуса i iншых супрацоунiкау iнсцiтута, Туляга пачынае разумець безпадстаунасць свайго страху. Ен узяуся пiсаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягi, якiм дырэктар яго бачыу. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напiшу навуковую працу! Насмяяуся ты з мяне, абняславiу перад людзьмi, пасмяюся ж i я з табе". У яго нараджаецца вялiкi гнеу да праудзiсвета, нахабнiка i кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсцiць за тое зняважанне, крыуду, якiя цярпеу Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоунае аднауленне i перараджэнне Тулягi, яго радасць, гордасць ад здзейсненага i поунае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоуную баязлiвасць i становiцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такiмi людзьмi, як Гарлахвацкi.
</span>
Ну найди в поисковой системе волшебник изумрудного города прочитай его и перескажи .
