Ну типа... басня и сказка про животных схожи тем что:
идет олицетворение,
есть мораль
иносказание
стихотвворная форма (сказка о царе салтане и блаблабла)
отличаются :
басня - краткость изложения,
высмеевание глупых поступков людей, в образе животных
в сказке добро побеждает зло, есть некое волбшество и магия,
Челвовека можно назвать "Робинзоном" тогда когда человек поступает отважно,смело, делает безумные поступки. Но смотря где использовать это слово,если в споре,то это как осокрбление,т.к. Робинзон жил в "отсталом веке",но в основном тогда когда хвалят человека))
Удачи!)
У аповесці Івана Навуменкі некалькі герояў: Яша Яскавец, Аркадзь Панядзелак, Алёша Тарабан, а таксама Змітрок Калашкан, Алесь Бахілка, іншыя хлопчыкі са Слабодкі, з аднаго боку; Косця Кветка і яго сябры з Першамайскай вуліцы, з другога. Паміж імі па ініцыятыве Алёшы Тарабана ідзе вайна за Цітаву копанку. Непаразуменні паміж вуліцамі заканчваюцца перамогай Першамайкі, вуліцы, сярод дзяцей якой была моцная дружба, цікавыя гульні, не менш цікавыя карысныя справы, якія добраахвотна арганізавала Першамайка пад камандай белагаловага Косці Кветкі.
Навуменкаўскія героі яшчэ дзеці: вучацца ў першым і другім класах і жыццё сваё вывяраюць у дзіцячых гульнях, у тым ліку і ў вайне за Цітаву копанку.
Цэнтральны герой аповесці Яша Яскавец - хлопчык, увесь воблік якога створаны мастаком у сукупнасці розных рыс яго характару: душэўнай цеплыні, чэснасці, пранікнёнасці ў сутнасць справы - адным словам, увесь характар раскрыты ў яго шматграннасці, той прасветленай яснасці, якая пранізвае яго воблік.
Яша Яскавец з "прыдуркаватым" Пепам пасе кароў, клапоціцца пра сваю Рагулю, бавіць час у гульнях з сябраміравеснікамі. Калі ж Яша застаецца сам на сам, тут ён у палоне сваіх думак, сваёй дзіцячай мары. А мара яго была цікавая, пра яе хлопчык думаў усю зіму, як бы яму "праскакаць верхам на кані па вуліцы, каб яго ўбачыла настаўніца Марыя Рыгораўна ці Ліза". Пазней стане вядома, што дзіцячая мара Яшы здзейснілася: "У той вечар ён скакаў на кані. Ён ляцеў услед за белагаловым Косцем і бачыў, што Марыя Рыгораўна стаяла ля сваіх веснічак".
Праз кароткую, але досыць гаваркую заўвагу-характарыстыку намаляваны вобраз "самага дужага на іхняй вуліцы жылістага, рудога Алёшы, якога ўсе баяцца". Сказанае пра Алёшу Трабана не раз паўторыцца ў аповесці, але абавязкова ў звязку з канкрэтнымі абставінамі.
Малыш задавал множество вопросов, но когда летчик спрашивал о нем самом, тот делал вид, что не слышит. Из обрывков полученной информации стало понятно, что ребенок с другой планеты, и планета эта очень мала. Подумав, пилот решил, что его дом – астероид В612, замеченный в телескоп лишь однажды – таким маленьким он был.
<span>это такой момент когда</span><span> надо вести себя прилично не орать и бултыхатся на кроке,на улице ,и в любых кафе и ресторанах!До свиданья !Незачто! </span>