Там пишется жерің.
А надо продолжить с своими словами?
1)Жайлау2)Ыстық
3)бағалы жүреді,жайылады4)Жайлауда аттар,қойлар жайылада
У людей в каждой стране есть свой язык. Родной язык - гордость народа. Язык объединяет людей, говорящих на одном языке. Все говорят не так много, как мы говорим, и все мы говорим на общем языке как на родном языке. Каждый должен уважать и восхищаться языком. Но существуют люди, которые хотят забыть свой родной язык и говорить на другом, а другие на своём. Я не думаю, что это влияет на развитие языка. <span>Поэтому мы должны уважать наш язык!</span>
Менің сынып достық. Бізге барлық бір-біріне көмек. Біз ұлдар мен сұлу қыздардың күшті әдемі. Демалысқа біз жүре. Біз әрқашан мұғалім тыңдауға.
<em><em>Назымбек екiншi кезекте оқиды. Жер тайғақ. Асыға басып, мектебiне келе жатыр. Бiрер рет аяғы тайып кетiп құлап тұрды.</em></em>
<em><em>Өзiмен бiрге оқитын Нақысбектi жолда кездестiрдi. Ол бiр кiшкентай баланы қолтықтап алған. Бала еңiреп жылап келедi.</em></em>
<em>– </em><em><em>
Мына бала сенiң iнiң бе? – деп сұрады Назымбек.</em></em><em>– </em><em><em>
Жоқ.</em></em><em>– </em><em><em>
Ендi кiмiң?</em></em><em>– </em><em><em>
Құлап, аяғын ауыртып алған екен.</em></em><em>– </em><em><em>
Оны қайда апарасың?</em></em><em>– </em><em><em>
Дәрiгерге көрсетiп, жарасын таңғызып берейiн. Екеулеп апарып салсақ қайтедi? – деп өтiнгендей болды Нақысбек.</em></em><em>– </em><em><em>
Сабақтан кешiгемiз ғой...</em></em><em>– </em><em><em>
Мен кешiксем, Күлпәш Құлекеноваға айтарсың, мертiккен баланы дәрiгерге әкеттi деп.</em></em><em>– </em><em><em>
Айтайын, көп жүрiп қалма! – деп, жүгiре жөнелдi Назымбек. Нақысбек арқалап алған бала зар қағады. Ауырсынып, шырылдауына қарағанда аяғы сынған болу керек.</em></em><em>– </em><em><em>
Жылама, қазiр дәрiгерге жетемiз, таяу қалды. Сенiң атың кiм?</em></em><em>– </em><em><em>
Төлеген...</em></em><em>– </em><em><em>
Ал, Төлеген батыр, мойнымнан мықтап ұста, тез жеткiзе қояйын, – Нақысбек Төлегендi хирургке алып келдi. Олар айнаға түсiрiп, сынық бар дептi. Емханаға салатын болды. Хирург Нақысбекке:</em></em><em>– </em><em><em>
Кiшiге көрсеткен қамқорлығың үшiн саған рақмет! – деп, басынан сипап, арқасынан қақты. Ендi Нақысбек мектепте қарай жүгiрдi.</em></em><em><em>
вроде бы этот текст)))</em></em>