Напиши случай про себя или друзей
1.При чтении сказки Гаршина я испытала такие чувства, как презрение (к тем растаниям, которые не хотели бороться за свободу, и согласились мучиться в тесной теплице) , гордость за пальму и маленькую травку, которая решила поддержать пальму в еёжелании вырваться из теплицы. А в конце сказки - жалость к вырубленной пальме и вырванной с корнем травке.
2. В начале сказки оранжерея предстает в лучах заходящего солнца сверкающей как драгоценный камень.
3. Описание оранжереи затем резко затем резко меняется в связи с описанием мучений растений, которые растут не на свободе под голубым небом и солнцем, а теснятся в железных оковах теплицы. (нет места для просторного роста корням и листьям, не хватает света)
4. Бразильский путешественних называет пальму её родным именем, так как её называет на родине - в Бразилии. Пальма напоминает ему о родине, он прикасается к её по стволу, как бы прощаясь с ней.
Директор оранжерии называет пальму латинским названием, которое ей дали ученые и не признает названия пальмя, которое ей дали на родине в Бразилии. Когда пальма сильно выросла, директор приказал срубить её. Так что пальме близок путешественник из Бразилии, с её родины.
Подробнее - на Znanija.com - znanija.com/task/14559928#readmore
<span><span>Большасць
герояў камедыі можна падзяліць на станоўчых і адмоўных. Але ёсць і такія
персанажы, якіх нельга аднесці ні да першых, ні да другіх. </span>
<span>Адмоўнымі
ў п'есе з'яўляюцца вобразы Аляксандра Пятровіча Гарлахвацкага, Зёлкіна і яго
жонкі. </span>
Гарлахвацкі
— дырэктар інстытута геалогіі. Пасаду дырэктара інстытута ён займае не за свае
навуковыя дасягненні, а па пратэкцыі таварышаў. На самай справе ў сваёй
прафесіі ён нічога не разумеў. Гарлахвацкі — вельмі небяспечны чалавек, бо выдае
сябе не за таго, кім з'яўляецца на самай справе. Ён вельмі хітры і вынаходлівы.
З рознымі людзьмі паводзіць сябе па-рознаму. Палахлівага — прыпужае, а з
даверлівымі — прыкідваецца шчырым сябрам. Але ў <span>рэшце рэшт усе ўбачылі, што
за чалавек Гарлахвацкі, які ён невук. </span>
Зёлкін
— малодшы навуковы супрацоўнік. Гэта сапраўдны падхалім. <span>Наколькі
ён тупы ў навуцы, настолькі багатая яго фантазія ў выдумванні плётак. Такія
разуменні, як дружба, давер між людзьмі, Зёлкіну не даступны. Ён умее бачыць у
людзях толькі адмоўнае. </span>
<span>Станоўчымі
вобразамі ў камедыі з'яўляюцца Чарнавус, Вера і Левановіч. </span>
<span>Чарнавус
— прафесар інстытута геалогіі. Аўтар з сімпатыяй малюе гэтага вучонага. Шчыра
спачувае яму, даведаўшыся пра непрыемнасці, якія наваліліся на беднага
прафесара. Вось гэта справядлівасць і сумленнасць часам перашкаджаюць вучонаму
бачыць з'явы ў сапраўдным святле. Яго вельмі любяць калегі. Ён увесь час
адчувае іх маральную падтрымку. Калі што-небудзь не ладзіцца, ён непакоіцца,
каб з-за яго не было непрыемнасцяў у калег. Інтарэсы навукі для Аляксандра
Пятровіча даражэй за ўсё. Без навукі ён не ўяўляе свайго жыцця. </span>
Вера —
правая рука Чарнавуса, малодшы навуковы супрацоўнік. Яна чалавек прынцыповы,
мяркуе аб людзях не па чутках, а па іх учынках. У цяжкія хвіліны яна стараецца
падтрымаць Чарнавуса і дапамагчы яму. Сваей энергічнасцю, адкрытасцю натуры
Вера выклікае сімпатыі чытачоў<span>. </span>
Левановіч
— сакратар парткома. Ён — сумленны і прынцыповы камуніст. Левановіч умее
выслухаць чалавека, паверыць яму і дапамагчы калі трэба. </span>
Туляга — навуковы супрацоўнік. Страх з'яўляецца галоўнай перашкодай да мэты на працягу ўсяго жыцця. Але ён змог пераадолець самога сябе і
расказачь аб усім Левановічу. Такія людзі, як Туляга, вельмі небяспечныя, бо
яны жывуць пад уплывам каго-небудзь. Калі такі чалавек будзе браць прыклад з
дрэннага чалавека, то і сам стане дрэнным. Туляга пакутуе ад сваей палахлівасці, прызнаецца, што праз г<span>эту рысу характару не паважае самога сябе. </span><span>
</span>
Реальные:
колядование молодежи
сватание кузнеца к Оксане
Сидение в мешках гостей Солохи
Сказочные:
кража чертом месяца
полет кузнеца на черте
прием царицей кузнеца