Центральное месца ў камедыі займае вобраз Гарлахвацкага: Я, Гарлахвацки,
двурушнік, дэмагог, авантурыст, самазванец у навуцы, які імкнецца
выкарастаць службовае становішча ў сваіх шкодных мэтах. Абапіраючыся на
паслугі пляткара і падхаліма Зелкіна, карыстаючыся баязлівасцю Тулягі,
дабратой і даверлівасцю Чарнавуса, я, Гарлахвацкі, імкнуся пралезці ў
вучоныя. Для гэтага я хачу стварыць у інстытуце атмасферу падазронасці і
недаверу, выкарыстоўваю разнастайныя сродкі і прыемы, каб дасягнуць
свайго. Шантаж і паклеп, начальніцкі вокрык.
Характар
Гарлахвацкага ў п'есе падаецца сатырычна; характарызуючы яго, Крапіва
выкарыстоўвае разнастайныя прыемы. Пачынаецца п'еса размовай
прыбіральшчыцы цеці Каці і дворніка Нічыпара, якія гавораць пра змены,
што адбыліся са з'яўленнем Гарлахвацкага. Асабліва ярка праяўляецца
характар Г. , калі ён шальмуе і запалохвае Тулягу, прымушаючы таго
напісаць навуковую працу. Аб'ект даследвання гэтага вучонага - "свінячы
мамант" - надзвычай удала асацыіруецца з унутранымі якасцямі самаго
даследчыка. Як шарлатан, Г. поўнасцю раскрываецца ў заключнай часцы
трэцяга акта.
Тема Воробей.<span>Главная мысль состоит в том ,что собака хотела съесть выпавшего из гнезда птенца,а взрослый воробей спас его от смерте.Он не побоялся охотнечей собаки он не поьоялся умерить ему важней любовь.</span>Художественное средство выразительности<span><u>Метафоры</u>: упал камнем.</span><span><u>Эпитеты</u>: весь взъерощенный, искаженный, зубастая пасть.</span><em> Ну как то так)</em>
Добрый скромный преданный отечеству
Лев Толстой хотел сказать этой басней то что всегда есть выходы из любой ситуации
Девушка
добрая капризная
любит заботится улыбается
любит родных
муза для парня