<em>Прочитай и пеескажи!</em>
Мінулае вучыць нас, як жыць сёння" - Ян Баршчэўскі (cачыненне)
Літаратурную дзейнасць Ян Баршчэўскі пачаў у Полацкай калегіі паэмамі "Пояс Венеры" і "Псіхея", вытрыманымі ў стылі польскага класіцызму. Твораў, напісаных на беларускай мове, захавалася мала. Гэта дыдактычныя вершы "Дзеванька" і "Тарэліца", а таксама паэма "Рабункі мужыкоў" ("Размова хлопаў"), прысвечаная падзеям 1812 г. Гэтыя творы прадуманы з боку кампазіцыі, ім не адмовіш у лірызме і пэўнай сатырычнай скіраванасці. Так, у вершы "Дзеванька" аўтар папракае маладую асобу за беспадстаўныя прэтэнзіі на панскасць, а ў вершы "Гарэліца" - п'яніцу за празмерную прыхільнасць да "зялёнага змія". Пад уплывам пісьменнікаў-рамантыкаў Я. Баршчэўскі пачаў апрацоўваць беларускія паданні, легенды, казкі, песні, прыказкі і прымаўкі, у выніку чаго была напісана "кніга сэрцаў і характараў людскіх" "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". У гэтым чатырохтомным зборы апавяданняў, які параўноўваюць з цыклам "Тысяча і адна ноч", пісьменнік абгрунтаваў думку пра самабытнасць, веліч і духоўнае багацце беларускага народа. Скразным вобразам, які аб'ядноўвае твор у адзінае мастацкае цэлае, з'яўляецца шляхціц Завальня. Ён гасцінна сустракае ўсіх падарожных, шчодра частуе іх, уважліва слухае жыццёвыя гісторыі і казкі, 3 такіх гісторый мы даведваемся пра багатага Карпа, рыбака Родзьку, пана Сівоху, сляпога Францішка, паляўнічага Сямёна і іншых герояў, якія аказваюцца ў самых розных і неверагодных жыццёвых сітуацыях, трапляюць пад уплыў чорных сіл, змагаюцца, перамагаюць, выратоўваюцца, гінуць.. . ("Пра чарнакніжніка і змяю, што вылупілася з яйка, знесенага пеўнем", "Карона вужа", "Зухаватыя ўчынкі", "Вогненныя духі"). Фантастычныя апавяданні Я. Баршчэўскага, адметныя і непаўторныя, звязаны з "духам і паэзіяй народа". Яны насычаны афарызмамі, трапнымі выслоўямі і параўнаннямі: "Хто вучыцца, той павінен пра ўсё ведаць"; "Помстаю не супакоіш пакуты"; "Чалавек без рэлігіі на ўсё гатовы"; "Якая карысць спрачацца з людзьмі, якія маюць абмежаваныя веды і пачуцці?"; "Перасаджваць дубы - найвялікшае няшчасце". У іх сцвярджаюцца вечныя ісціны чалавечага быцця: міласэрнасць, дабрыня, вернасць, уседаравальнасць, любоў да бліжняга і роднай зямлі. Праз сістэму выяўленчых сродкаў і на аснове багатых фальклорных матэрыялаў Я. Баршчэўскаму ўдалося стварыць сімвалічны і непаўторны вобраз Плачкі-Беларусі і яе пакутніцкага лёсу.
Я думаю что нет. Он бы не смог выжить.
По Бажову можно действительнописать научные труды
Научные названия минералов, упоминаемых в сказах П.П. Бажова:
Корольковая медь – пирит;Королек с витком – халькопирит с характерными серебристыми узорами;Медный изумруд – кристаллы берилла;Лазоревка – лазурит;Офат –офиокальцит;Орлец –родонит;Дурмашки – правильное название этого минерала выяснить не удалось
Про каменный цветок :"А где, спрашиваю, красота камня? Тут прожилка прошла, а ты на ней дырки сверлишь да цветочки режешь. На что тут они? Порча ведь это камня. А камень-то какой! Первый камень!Вот мне и припало желанье так сделать, чтобы полную силу камня самому поглядеть и людям показать…"
Хрупкая веточка: "На всё установ имелся. Черну, скажем, смородину из агату делали, белу – из дурмашков, клубнику – из сургучной яшмы… Для корешков да листочков тоже свой порядок был: кое из офата, кое из змеевика либо из орлеца и там ещё из какого-нибудь камня.Митюнька весь этот установ принять принял, а нет- нет и придумает по- своему…"
И сама Медной горы Хозяйка-
Ну, прощай, Степан Петрович…А у самой слезы. Она это руку подставила, а слезы кап-кап и на руке зёрнышками застывают. Полнёхонька горсть.- На-ка вот, возьми на разживу. Большие деньги за эти камешки люди дают.Камешки холодные, а рука, слыш-ко, горячая, как есть живая…
Подробнее - на Znanija.com - znanija.com/task/26257844#readmore