У краю зялёных дуброў і шырокіх палёў па старажытнай зямлі славян - рускіх, беларусаў, украінцаў - шмат стагоддзяў падрад павольна і велічна цячэ паўнаводны Днепр. Той, хто хоць раз у жыцці змог пабываць на яго беразе , ужо ніколі не забудзецца гэтай казачнай прыгажосці. Высокія берагі ракі скрозь пакрыты зараснікамі дрэў і хмызняка. Разгалістыя вербы і таполі ў самай вады - ўпадабанае месца для шпацыраў у закаханых . Маладыя прыходзяць да ракі і падоўгу сядзяць у цені дрэў, саграваючыся ад абдымак і пацалункаў і дорачы рацэ ўсмешкі і гарачае святло сваіх вачэй. Кожны год у дні летняга сонцастаяння перад святам Івана Купалы Днепр імкнецца мацней насычыцца крышталёва чыстай ключавой вадой са сваіх падземных крыніц. Людзі ведаюць, што ў самыя доўгія дні года вада , агонь і зямля валодаюць велізарнай сілай. Тым часам сонца аддае зямлі шмат свайго цяпла і святла, а матухна-зямля, увабраўшы ў сябе гэту цудатворную сілу, дорыць яе раслінам. У дзень Івана Купалы ўсе лугавыя і лясныя травы становяцца гаючымі. Раніцай дзяўчыны ідуць у лясы і на лугі , каб сабраць іх і ўмыцца чыстай ранішняй расой. Калісьці тут, на высокім маляўнічым беразе Дняпра ў маленькай хатцы жыла-пажывала слаўная і вельмі прыгожая дзяўчына Вольга. У тую знамянальную раніцу на Івана Купалу як толькі першыя прамяні гарачага ліпеньскага сонца дакранулісь да верхавін прыбярэжных верб і таполяў , яна пайшла ў лес за гаючай травой. Выйдучы на палянку, Вольга сабрала ў далонькі маленькія бліскучыя расінкі і памылася імі. Дзяўчына ведала, што па народным павер'і, ранішняя купальская раса робіць твар свяжэй і прыгажэй. Як добра ў гэту раніцу было ў лесе! Вальгута даволі часта прыходзіла сюды і вывучыла ўсе лясныя расліны. У лесе было шмат розных кветак і травы, але самай любай кветкай для яе заўсёды заставалася толькі далікатная і пахкая начная фіялка. Неўзабаве кошык дзяўчыны напоўніўся гаючай травой , і яна пайшла дамоў. А каля хаты Вольгу ўжо чакаў Iванька. Гэты малады чалавек даўно заляцаўся да яе, ён кахаў дзяўчыну горача і пяшчотна, але ніяк не мог прызнацца ёй у гэтым. Як прыемна яму было ўбачыць сваю прыгажуню з поўным кошыкам пахкай лясной травы і кветак! Увечар, маладыя пайшлі да Дняпра, каб пакупацца. У берага ракі сабралася шмат дзяўчын і хлопцаў. Хтосьці купаўся, хтосьці пускаў па вадзе вянкі, хтосьці спяваў песні, хтосьці смяяўся, скачучы праз вогнішчы, запаленыя тутака на беразе. Столькі шуму, весялосці і радасці падарыла усім гэта свята ! Існуе павер'е , што вада і агонь у Купальскую ноч здымаюць з людзей усю нечысць, усе хваробы, даюць сілу . Вось і Вольга з Iванькой , выкупаўшыся ў Дняпроўскай вадзе , адразу ж адчулі прыліў бадзёрасці і сілы. - Вальгута! Давай сходзем ў лес. Можа быць, нам павязе, і мы знойдзем папараць кветку! - клікнуў Іван. - А што, можа і знойдзем! - пагадзілася дзяўчына. Узяўшыся за рукі, маладыя пайшлі па сцяжынцы да лесу, туды, за пагорак. Вядома, страшнавата было ісці ў цемру за паўгадзіну да поўначы. Але ў іх руках быў запалены факел, а з ім баяцца няма чаго. Калі што, агонь абароніць ад злых сіл, ад усякіх там ведзьмаў і лесуноў. Iванька хутка знайшоў куст папараці, і яны сталі чакаць. Роўна апоўначы неба асвяцілася выбліскам агню, а з папараці здаўся пунсовы агонь, падобны на кветку. Кветка хутка расла і паднімалася да неба. Але праз секунду агонь раптам растаў у ночы, быццам ніколі і не быў тут. -Які цуд! - здзівіліся маладыя. Ім было шкада, што агністая кветка так хутка знікла, але яны разумелі, што справа тут не абыйшлася без злых сіл. Бо кветка валодала магічнай сілай, і д'ябал не захацеў аддаваць яе ў рукі чалавеку. Але ўсё адно, зараз маладыя ведалі , якая яна , гэта чароўная папараць кветка . Iванька з Вольгай вырашылі нікому не распавядаць пра ўбачаную імі кветку, бо ўсё адно не павераць. А ў саміх яшчэ доўга перад вачамі стаяла выява чароўнай агністай кветкі, якая роўна апоўначы вырасла з сярэдзіны папараці. Бо ўсё гэта было такім незвычайным і загадкавым! Па дарозе дадому Вольга сказала: - Ведаеш, Iванька, не шкадуй, што мы не сарвалі папараць кветку. Падумай! Навошта нам патрэбна гэтая падманлівая кветка? Для мяне <span>
Здравствуйте ............ мы рады вас видеть здравствуйте я тоже рада вас видеть мы слышали что вы недавно пришли из Канады. как вам там ? понравилось ? или все такии скучали по своей родине ? да да я поехала в Канаду отдыхать. мне там очень понравилось, там согласно что холодно но там такие горы, красивый пейзаж, и я могу сказать что мне даже очень понравилось. ну конечно я скучала по родине , по семье, по всем. сегодня у нас тема про экологию. как вы думаете почему наша земля такая можно даже уже сказать грязная ? что тому причина ? и как мы можем повлиять на это? я конечно согласно что уже наше земля постепенно постепенно загризняеться, и я думаю тому причина это МЫ ! Потому что мы всегда выбрасываем мусор куда попало и точно могу сказать и те люди которые увидели этот мусор все равно не поднимет! это очень жалко потому что земля у нас 1 и надо беречь её! конечно мы можем повлиять на это мы можем устроить конкурсы или какие нибудь мероприятий на которой все убирается на улице ... ......................... и так далее ( ну а дальше можно самой добавить свое мнение, потому что хоть 1 но важное мнение должно быть твое)
За что я люблю весну? Из всех времён года больше всего мне нравится весна. Весной расцветает большинство цветов, зеленеют деревья и трава. Приходят долгожданные тёплые деньки, дождей всё меньше, и они становятся всё теплее и теплее. Мама прячет зимние вещи в шкаф, а папа достаёт из ящика в гараже туристские принадлежности. Я готовлю свой велосипед, ведь скоро подсохнут лужи и можно будет гонять по двору, весело звеня зазевавшимся ребятам. Чудесное время — весна! В самом начале весны мы дарим нашим мамам, бабушкам и сёстрам цветы и подарки. Праздник 8 Марта — один из самых любимых и народе. А в конце весны у школьников другой праздник — Последний звонок. Это мой любимый праздник, потому что после него начинаются каникулы. 2 вариант Я люблю весну. Люблю запах цветов, напухшие почки на деревьях, тёплые весенние лужи, весёлое чириканье воробьёв. Весной природа выглядит умытой красавицей, которая прихорашивается у зеркала. А зеркало — голубые небеса, по которым бегут белые пушинки облаков. Весной прилетают птицы и начинают вить себе гнёзда. А скворцам легче, потому что домики им готовят люди заранее. Поэтому скворцы обустроят скворечники и сразу начинают работать — очищать поля от проснувшихся после зимы вредителей. Грачи тоже работают, хотя люди домиков им не строят. Весна — чудесное время года ещё и потому, что это утро природы, её пробуждение от зимней спячки.