[в о с' э н' , в о с' э н' з а л а т а й а с' э й э р а д а с' ц' н а з' а м л' і , х м а р к а ў с' і н' і м н' э б' э т а й э , м к н у ц' у в ы р а й ж у р а ў л' і . н' і т к а й с р э б н а й п а в у ц' і н' э ў к о с а х с о н' э й к а б л' і ш ч ы ц' . ш т о з а ц у д н а й э з' і х ц' э н' э !]
23 гук - [р]
30 гук - [а]
25 гук - [д]
32 гук - [а]
43 гук - [с']
60 гук - [ц']
Атрымаецца слова [р а д а с' ц'] - радасць.
Хлапчуку, вучаню, кавалю, жыццю, падарожжу, здарэнню, дзеду, брату, таварышчу, каню, парсюку, папугаю
Я жыву ў зялёнай і прыгожай краіне. Яна называецца Беларусь. Яе незвычайнае імя кажа аб чысціні гэтых месцаў і пра незвычайныя пейзажах. Ад іх вее спакоем, прасторам і дабрынёй. І ад гэтага хочацца нешта рабіць, атрымліваць асалоду ад жыццём і любавацца прыродай.
У маёй краіне вельмі шмат рэк і азёр. Яны пяшчотна плёскаюцца летам. Вясной раздаецца іх звонкае цурчанне. Зімой люстраная роўнядзь вабіць да сябе аматараў катання на каньках. Восенню па вадзе слізгаюць жоўтыя лісце. Яны кажуць аб хуткім пахаладанні і маючай адбыцца спячцы. І ад усіх гэтых цудоўных ператварэнняў замірае сэрца. Хочацца любавацца гэтымі выдатнымі краявідамі пастаянна. Проста страшна прапусціць хоць бы адно імгненне або вобраз. Каб не забыць усё гэта чараўніцтва, я часта фатаграфую прыроду.
На ўскраіне нашага горада знаходзіцца невялікі лес, дзе можна знайсці шмат ягад і грыбоў. Кожнае лета мы ўсёй сям'ёй адпраўляемся збіраць ягады і атрымліваць асалоду ад зносінамі з прыродай. Нам часта сустракаюцца алені і ласі. На шляху трапляюцца шустрыя вавёркі і часам прабягаюць палахлівыя зайцы. Хоць мне больш за ўсё запамінаюцца птушкі. Яны заўсёды розныя, з незвычайным афарбоўкай і пацешнымі галасамі. Нядаўна мне ўдалося блізка разгледзець сойка, якая красавалася на суседнім дрэве. І кожны раз лес падае мне і маім бацькам усё новыя і новыя сюрпрызы.
У кожным кутку маёй цудоўнай Радзімы можна знайсці шмат незвычайных пейзажаў і пацешных жывёл. Можна наведаць розныя славутасці і музеі, але ёсць нешта больш важнае і прывабнае. Больш за ўсё я люблю сваю краіну за дружалюбнасць мясцовых жыхароў. Беларусы заўсёды гатовы прыйсці на дапамогу адзін аднаму. Яны ахвотна падтрымліваюць кожнага чалавека лёгка і бескарысліва. З-за гэтага ў нашай краіне заўсёды мірна і ціха. Над галавой раздаецца спеў птушак, а побач размяшчаюцца раскошныя зялёныя прасторы.
Ответ:
Маё любімае дрэва
Объяснение:
Я люблю каштан. Гэта дрэва вялікае, проста-такі гіганцкая.Кветкі расліны вялікія, буйныя, раскошныя, як выдатныя завушніцы. Звычайна квітнее ў траўні.
А ў канцы верасня, калі ідзеш па парку, на галаву можа зваліцца каштан. Часам яны бываюць вялікія, часам маленькія, а часам попадаються двайняткі.Оболонка каштана зялёная, калючы. Калі дзеці выходзяць шпацыраваць, яны збіраюць каштаны. У гэты час імі ўсеяная ўся вуліца.
Мне вельмі падабацца каштан.