Бір күні аңшы аң аулауға шығыпты. Ол аңдарды іздеп, орманға барыпты. Орманда таза ауамен серігіп отырайн деп, жерге жайғасыпты.Демалып м ылтығын ұстап отырды. Аңшы ойланып отыр екен. Аңның бәрі қайда кеткен деп... Дәл сол сәтте, бір қоян қуыстан шыға келді, аңшыны көрмеген сияқты. Аңшы мылтығын алайн деп жатты. Осы кезде сол қоянның артынан балалары шыға келді. Аңшы оларға қарап,жымиып мылтығын орнына қойды. Оларға қарап таңғалып,аппақ қошақандарын алып жүрген анасына таңғажайып әсер алды. Қояндар өздерінің қуыстарына қайтан секіріп кетіп қалды. Аңшы да өз жолымен үйіне бас бұрды. Аңшы өз ішінен айтты, бұндай таңғажайыпты әлі көрмегем екен, бүгін осындай әсерім үшін еш жануарға тиіспейн деп өз жөніне кетті.
Природу связывают с человеком.Зиму описывает в образе старика
<span>Мен әр күнімді өте пайдалы өткізуге тырысамын. Әр күнімді мүмкіндігінше пайдалы істерге жұмсап, сол күнге құрған жоспарымды толығымен орындаймын. Онымен тоқталмай, қалған бос уақытымда қасымдағы жолдастарыма немесе көмекке мұқтаж жандарға барынша көмектесіп, жақсылық жасап та үлгеремін. Бір күнімді өткізердегі ұстанымым – «Әр күнді соңғы күн деп емес, жалғыз күн деп, ойыңа келген нәрсе істемей, мүмкіндіктер күні деп, осы бір күнде бүкіл өміріңе татитындай пайдалы, маңызды нәрсе істеу қажет». Ал менің таңдағаным – талмай еңбек ету. Оған менің бір күнімде жасаған іс-әрекетім дәлел болады деп ойлаймын.</span>
Ақсораң тауы, биіктігі - 1565м
Боқтыбай тауы - 657м
Қаратау-Бесшоқы -556м