З кожным днём становіцца халадней. Сонца свеціць, але не грэе. За дзень зямля не паспявае награвацца. Дні становяцца карацей, а ночы даўжэй. Рана цямнее.
Лісце на дрэвах жоўкнуць і ападае. Уся зямля абсыпаная якое апала лісцем. Радзеюць верхавіны дрэў. Не чуваць спеваў птушак. Высахла трава. Звялі кветкі.
<span> Неба часта пакрываецца цёмнымі хмарамі. Ідуць халодныя касыя дажджы. Дзьме рэзкі, пранізлівы вецер. Сабраны ўраджай у садах і гародах. На палях пуста. Толькі дзе-нідзе зелянеюць ўсходы озимины. Усе нагадвае пра тое, што прыйшла восень.</span>
<span>Я лічу, што сапраўдным сябрам можна назваць не кожнага чалавека. Павінна прайсці шмат гадоў, каб зразумець: гэта ён. У сяброў павінны быць агульныя інтэрэсы, каб сяброўства хутка не знікла. Гэтыя два чалавекі – сябры, а гэта значыць, што яны адказны друг за друга. Сябар – гэта той, каму можна патэлефанаваць у любую гадзіну і ён не адкажа паразмаўляць з табой, выслухае цябе, супакоіць.</span>
Приставка з ............ ..
<span>Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд
прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што
яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі
. На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават
калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі
за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здз</span>івіла , колькі прымусіла задумацца ...
2 спражэнне(адкідваем ца)
