Людям в эпоху палеолита требовалась питание (это нам сейчас достается еда за деньги), а раньше они охотились на зверей , и собирали ягоды ( еще например можно было из шкур животных сделать себе (шикарную шубу) ну или одежду
ну как то так)
Жайлау<span> – жазғы қоныс. Жайлауды суы мол, шөбі шүйгін, маса-сона, шыбын-шіркейі аз жерлерден таңдайды. Қазақ елінің дәстүрлі жайлауы </span>Сарыарқа<span> атырабы мен орманды, желді өлкелерде, </span>Қазақстанның<span> солтүстік-батысында (</span>Мұғалжарда), солтүстік-шығысында (Алтай<span>, </span>Сауыр<span> және </span>Тарбағатай<span> өңірінде), оңтүстік-шығысында (</span>Жетісу Алатауы<span>, </span>Іле Алатауы<span> және </span>Тянь-Шань<span> тауының солтүстік атырабында), оңтүстігінде (</span>Қаратау<span> өңірінде) болды. </span>Қазақстанның<span> әр өңіріндегі жайлауды рулы ел, қала берді жеке ата ұрпақтары пайдаланған. Халық қыстаудан көктеуге, көктеуден жайлауға, жайлаудан күзеуге көшіп отырды. Жайлау мен қыстау малға тиімді, тіршілікке қолайлы, көшіп-қонуға ыңғайлы жерлерден таңдап алынды. Мысалы, </span>Жетісу<span> өлкесінде қыстау Балқаш көлінің оңтүстігіндегі құмды, қамысты аймақта орналасса, жайлаулардың көбі оның солтүстігіндегі таулы атырабында жатты. </span>Қазақстан<span> жеріндегі жайлау мен қыстау арасының қашықтығы да әр түрлі болды. Мысалы, көшпелі өмір сүрген адай – табын, шөмекей – шекті, бағаналы – балталы руларының Маңғыстау түбегінен </span>Мұғалжар тауларына<span>, </span>Қызылқұмнан Торғай<span> даласына, </span>Шу өзенінің<span> төмен алабынан </span>Ұлытау<span> төңірегіне дейінгі көш жолдарының арақашықтығы 1000 км-ге дейін жететін. Ал </span>Қазақстанның<span> солтүстік бөлігіндегі жартылай көшпелі қауымның көш жолдары 10 – 20 км-ден 40 – 80 км-ге дейін болды. Бұл төңіректегі жайлаулар құдықтар мен көлдердің айналасына орналасты. </span>Жетісудағы<span> жайлаулар мен қыстаулардың арасы солтүстіктен оңтүстікке қарай 100 – 200 км-ге жететін. </span>Қазақстан<span> жеріндегі жайлаулардың адамға да, малға да ең қолайлысы – тау алаптары. Солтүстіктегі жазық даладағы жайлауларда мал, негізінен, құдық суынан суарылатындықтан қол еңбегін көп қажет етеді. Қазір де малшылар жазғы жайылымды жайлау ретінде пайдаланады, жайлауға көшеді. Қой, түйе, сиыр жайлауға шығарылады.</span>
Кітап ең бағалы сыйлықтардың бірі .Кітап арқылы адам білім нәрімен ,сусындайды.Адам кітапты өз қалауынша таңдап оқиды,ол жағдайда әркімнің талғамы әртүрлі.әртүрлі.Кітап бізге біздің көзімізді ашып білім алып,дамуымыз үшін қажет.
Кітап әлемге жарық нұрын ,жақсылығын аұыл кеңесін береді.Маған кітап сыйласа мен қуанбасам өкінбеймін.Кітап асыл қасына.
Қазақ халқының салтында үлкенді сыйлау әдептіліктің бір үлгісі болып табылады. Ата-ананы сыйлау, оларды қадірлеу, ізет көрсету адамның ең қастерлі қасиеттерінің бірі. Кіші үлкенді сыйласа, үлкендер де өз тарапынан оған лайық ықылас білдірген. Содан барып үлкен мен кіші арасында жарасымды қарым-қатынас орнаған. Ол әдетке айналып әдептілік ережелерін тудырған. Үлкендер отырған жерде сөз жарыстырмай, ізет көрсете білу, көңілге қарай сөз айту, қажет кезде өзіңді ұстай білу халық дәстүрінде қалыптасқан қасиеттер.
Әдептілік адам бойында бірден қалыптаспайды. Ол - біршама жылдардың, қоршаған ортаның, жақсы тәрбиенің жемісі. Ата-ана өз балалары үшін тәртіптілік пен сыпайылықтың, жарасымдылықтың, қамқорлықтың үлгісі, отбасындағы тәрбие құдіреті осында.
Адамдар арасындағы қарым-қатынас әдептілікке негізделсе, жан-жағына жылуын шашады, әдепсіз болса қапаландырады.
. Жазда балалар демалады. Балалар шомылады ойнайды кулiп жүреді. Аулға, үлкен қалаларға барып демалады. Куз келді. Балалар мектепке дайындық iстеп, мектепке барады. Құстар жылы жакка ұшып кетеді. Ағаштығы жапырақтары сарғайып жерге түседі. Қыста кун суықтайды. Адамдар жылы киінеді. Қар жауады. Балалар қардан аққала жасайды.. Көктемде кун жылынады. Құстар ұшып келеді.