У аўтобусе было душна і вельмі цесна. Яго заціснулі з усіх бакоў, і ён ужо сто разоў пашкадаваў аб тым, што вырашыў паехаць на чарговы прыём да ўрача ранняй раніцай. Ён ехаў і думаў пра тое, што зусім, здавалася б, нядаўна, а на самай справе семдзесят гадоў таму назад, ён ездзіў на аўтобусе ў школу. А потым пачалася вайна. Ён не любіў успамінаць тое, што ён перажыў там, навошта варушыць мінулае. Але кожны год дваццаць другога чэрвеня ён замыкаўся ў сваёй кватэры, не адказваў на званкі і нікуды не хадзіў. Ён успамінаў тых, хто сышоў з ім добраахвотнікам на фронт і не вярнуўся. Вайна была для яго і асабістай трагедыяй: падчас баёў пад Масквой і Сталінградам загінулі яго бацька і старэйшы брат.
Во ещё одна
Ехала я як то з школы на трамваі. Ззаду сядзела нейкая матуля з 9-11 гадовым дзіцем на руках. І вось гэты «маляня» увесь час мяне тыкаў нагой у брудных чаравіках па белым штанах (адмыслова, спадабалася я яму, напэўна), на што я звярнулася да яго матулі з просьбай яго суняць.
Яна мне сказала, што ЯНЫ выхоўваюць дзіцяці па сістэме нейкага «Эйху..зера», гэта калі дзіцяці ўсё дазваляюць і няма чаго не зрабіла А потым ззаду падышоў хлопец, ледзь мяне старэй. Дастаў з рота жуйку, наляпіў прама на лоб матулі і сказаў: «Мяне таксама па гэтай сістэме выхоўвалі», - падміргнуў мне і выйшаў на наступным прыпынку.
Объяснение:
Вот, как то так
Мы сустракаем лета.
Запишы гэты тэкст, калі ласка.
Давайце заспяваем гэтую песню!
Мы пішам слаўны верш.
Я спявала б, але нельга - маці спіць.
Ен хацеў бы гэты самакат.
Няхай прынясе мне папіць.
Прости, что не сразу)
Вот я отвечала))))))))))))))))))))))
"Трэба дома бываць не госцем". У наш час існуе вялікая колькасць месцаў, дзе можна адпачыць і проста добра правесці час. Людзі на доўгі час пакідаюць свой дом, з'язджаючы ў нейкія новыя і незвычайныя месцы. Бацькі хвалююцца за сваіх дзяцей, адпускаючы іх да некага ў госці, але ведаюць, што іх сын або дачка неўзабаве вернуцца дадому. Але дзеці падрастаюць, і усе радзей бываюць дома. Толькі прыбег са школы - зноў сыйшоў. У хуткім часе людзі пачынаюць забывацца на свой родны дом, шукаючы сабе іншае месца. Але, як бы добра б не было ў іншых месцах, заўседы прыемна вярнуцца дадому, дзе цябе чакаюць бацькі. Не трэба бываць дома толькі госцем. Нават калі чалавек вырастае і мае сваю сям'ю і хату, ен мусіць наведваць свой дом, дзе ен вырас і дзе жывуць ягоныя бацькі. Там заўседы можна адпачыць і прыгадаць шматлікія прыемныя моманты дзяцінства.
