Сарыарқаның сары төсіне етегін жайған Қарқаралы тауы маңындағы Шайтанкөл көлі көздің жауын алмай қоймас. Көркі қазақ даласының әсемдігін әспеттеп тұрғандай. Жағалай қоршаған ағаштар сап тізген батырлардай тіп-тік. Суы мұнтаздай таза, күннің сәулесін шағылыстырып әсем бейне туғызады. Өзіңізді елестетіп, тауға шығыңыз. Сіздің жан жағыңызда алып жарлар мен гранитті қойтастар қаумалайды. Тарихқа көз жүгіртсек; жоңғарлармен соғыс кезінде қазақ күштері тең болмайды да, жоңғарлар жеңіске жететіндей жағдай туындайды. Сол кезде қазақ жігіттері өз құдайларынан көмек сұрайды, тәңірлері оларды қазақтардың елді мекендерін нық қорғайтын тас мүсіндерге айналдырып тастайды. Ал көлді сумен толтырған осы жігіттердің аналарының көз жасы.
Қыс келді .Күн суыды.Айнала ақ ұлпаға бөленді.Аяз терезеге ою салды.Балалар қар атысып ойнап жүр.Бəрі көңілді.
Әділет тек саған ғана сенемін.Өзің-ақ бара бер.Қарағым-ау неге кешіктің?Күннің суығын-ай.Ертеде бір балықшы болыпты-мыс
Менің атап күйші.Ол кісі домбыра тартады.Менің ағам футболшы.Ол кісі футбол ойнайды.Менің əпкем қобызшы.Ол кісі қобыз тартады.Менің досым оқушы.Ол жақсы оқиды