Жаз келды.Мен жазды оте жаксы коремын.Мен жазгы демалыста ауылга барам.Ауыл дын ауасы оте керемет.Быз балдармен жиналып шомылуга барамыз.Мен жазгы демалысымды кушты откызем.
Үй үстінде алтын тас,
Алайын десем табылмас.
Ақ түсті,
Көк түсті,
От түсті,
Тот түсті-
Төрт түсті жер үсті.
Шиге жайып кептірген,
Өзі қышқыл, түсі ақ ,
Сорсаң дәмді, түсі ақ ,
Жаңғақтай-ақ домалақ.
Өзi ащы,
Бiрақ,
Дәмдi етер асты
Әжем уыстап сығып,
Далада кептiрген.
Қатты әрi тәттi дәмiн,
Кiм бар жеп көрген?
Мұз сынды түрi,
Тәттi дәмнiң бiрi.
Қос басы жұмыр,
Жiңiшке құбыр,
Iшiне жиған,
Дәмi де шымыр.
Ақ отаудың есігі де жоқ,
Тесігі де жоқ.
Алыстан қарасам аппақ,
Татып қарасам тәтті-ақ.
Аласа ғана бойы бар,
Тоғыз қабат тоны бар.
Сусыз піскен ас көрдім,
Домаланған бас көрдім.
Көк лағым көгенде тұрып семіреді.
Қой ауызынан шөп алмас емес пе
Аба́й (Ибраги́м) Кунанба́ев (каз. Абай Құнанбайұлы (инф.) (29 июля [10 августа] 1845, урочище Жидебай(каз. Жидебай), Чингизская волость, Семипалатинский уезд, Западно-Сибирское генерал-губернаторство, Российская империя — 23 июня [6 июля] 1904, там же) — казахский поэт, композитор, просветитель, мыслитель, общественный деятель, основоположник казахской письменной литературы и её первый классик, реформатор культуры в духе сближения с русской, а также европейской культурой на основе просвещённого Ислама.
