<span>(1) акванаўт, (2) маці-ўкраінка, (4) гаўптвахта, (7) актыўны, (8) паўгоддзе, (9) шэдэўр, (10) вельмі ўважлівы, (13) гучнае "ўра", (14) ва ўнісон,(15) жанчына-ўрач, (18) аўкцыён, (19) лаўрэат, (20) слова "ўчора", (22) маўзалей,(23) астранаўт, (25) аўтастрада, (26) каля ўніверсальнага магазіна, (27) кантрольна-ўліковы, (28) заўвага, (29) фаўна, (30) гэта ўтопія, (31) манеўр</span>
Каб з ручья напицца трэба нахилицца.
Первое спряжение потому что окончание на я заканчивается
Некаторыя людзі думаюць, што няма ніякіх цудаў і загадак у іх паўсядзённым жыцці. Я думаў гэтак жа, як жа, пакуль што-то асаблівае не здарылася са мной.
Мінулым летам я паехаў у вёску, дзе жывуць мае бабуля і дзядуля. У пачатку майго адпачынку нічога дзіўнага не адбылося. Я зрабіў шмат новых сяброў там, з кім я правёў шмат часу хадзіць пікнікоў і гуляць у футбол. Але ў адзін выдатны дзень я і мае сябры пайшлі ў лес, каб нарваць ягад і грыбоў. Мы былі шчаслівыя, каб хадзіць і размаўляць адзін з адным. Мы таксама мелі выдатным ідэя зрабіць вогнішча і перакусіць. Усё было гатова вельмі хутка - мы зрабілі вогнішча і смажаныя бульба і іншыя vegetables.It было вельмі смешна, мы смяяліся вельмі гучна і плакаў. Я не ведаю, колькі часу мы правялі там, пакуль мы не звярнуў увагі на раптам насталай цішыні прыроды. Усё адразу стала цёмна, як у глыбокай ночы (мы ведалі, што гэта было рана вечарам), і мы не маглі чуць гукі птушак і жывёл. Мы былі напалоханыя, каб рухацца ці казаць. Вогнішча ярка свяціла ў цемры і было шмат цені вакол нас. Можа быць, я што-то адчуў ўнутры мяне, але я зрабіў апраўданне ў лес і пачалі запавольвацца, агонь ўніз. Мае сябры дапамаглі мне. Праз некаторы час сонечнае святло палегчаны лес, і мы паспяшаліся вярнуцца дадому.
Гэта было сапраўды страшна нават казаць пра гэта, але мае сябры, і я вырашыў не ісці ў лес больш у адзіночку і шумець там. таму што мы павінны паважаць прыроду і клапаціцца пра яго.
Драма Янкі Купалы
“Раскіданае гняздо” распавядае гісторыю адной беларускай сям’і, у якой адабралі
зямлю. Спачатку бацька, а потым сын судзяцца з панам, змагаюцца за свой
кавалачак.
Такіх гісторыяў
было шмат на беларускіх землях. Сваім творам Янка Купала адлюстраваў роспач
цэлага народу, які шукае праўды і справядлівасці, і не знаходзіць. Адсюль і
назва твору – “Раскіданае гняздо”. Гняздо тут – гэта не толькі сям’я і дом Зяблікаў.
Дарэчы, прозвішча Зяблікі – таксама сімвалічнае ў творы. Быццам яны птушкі,
гняздо якіх разбурылі, растапталі жорстка і бесчалавечна. Але, праз гэтую
асабістую гісторыю раскіданым гняздом Янка Купала называе ўсю Беларусь, абагульняе
лёсы цэлага народу.
<span>
</span>
<span>У творах Янкі Купалы
нацыянальнае адраджэнне заўсёды займае цэнтральную пазіцыю. Ён шчыра перажывае
за лёс беларусаў, якім выпадае адно выпрабаванне за другім на шляху да простага
чалавечага шчасця – працаваць на сваёй зямлі і жыць спакойна. Менавіта шчасце і
з’яўляецца галоўнай філасофскай праблемай твора “Раскіданае гняздо”. Кожны з
герояў драмы марыць пра шчасце, але кожны бачыць яго па-свойму. У выніку мы
бачым канфлікт, знешні і ўнутраны, паміж героямі і паміж рэчаіснасцю, якая
руйнуе, топча надзеі і “раскідвае” ушчэнт птушынае гняздо. </span>