У шэсць гадоў я пайшоў у школу . Мяне вучылі пісаць , чытаць і г. д. З кожным годам я ставаў ўсё разумнейшым . Настаўнік, гэта той чалавек, які табе вучыць і хочыць каб ты быў разумны . Але мы гэтага не разумеем . Кожны дзень мы ідзём у школу і вучымся там . Потым калі мы пойдзем ў універсітэт ўсё што мы вучылі ў школе нам дапаможа . Ад школы залежыць наша жыццё . Настаўнік у маім жыцці сыграў важную ролю .
Зборныя назоўнікі абазначаюць сукупнасць прадметаў ці асоб як адно цэлае. Напрыклад, каменне - сукупнасць камянёў, сялянства - сукупнасць сялян і г.д.
Рэчыўныя назоўнікі абазначаюць рэчывы (нафта, цукар і г.д.).
Адзінкавыя назоўнікі абазначаюць асобныя прадметы, выдзеленыя з агульнае сукупнасці. Напрыклад, пылінка (выдзеленая з пылу), сняжынка (са снегу) і г.д.
Уласныя назоўнікі - гэта індывідуальныя назвы, імёны і інш. (Ганна, "Вясёлка", Мінск і г.д.).
Агульныя назоўнікі - супрацьлегласць уласным, абазначаюць класы аднародных прадметаў, асоб і г.д. (дзяўчынка, часопіс, горад і г.д.).
Зіма. Дні становяцца карацей, але гэта не перашкаджае атрымліваць асалоду ад прыгажосці зімовай прыроды. Гледзячы ў акно, я бачу цудоўную карціну.
Усё пакрыта інеем: драты, лаўкі, трава і галінкі дрэў. Бярозы прыгожыя ў сваім срэбным убранні. Мароз, апранаючы у іней, робіць іх казачна прыгожымі, падобнымі на вырабы з незвычайнага і далікатнага крышталя. Іней на траве і галінках дрэў ледзь прыкметна афарбоўваецца ў аранжавыя адценні, якія дораць промні заходзячага сонца, якое ціхенька намякае нам на набліжэнне ночы. Сонца павольна хіліцца да гарызонту. Закат мяккі, неба свеціцца бледна-чырвоным святлом. Небасхіл далікатны і пухнаты, як пер’е. Здаецца, вось-вось з яго пасыпяцца буйныя камякі снегу, якія закружацца ў віхуры. Аблокі на небе малююць незвычайныя ўзоры.
Прыгожая зімовая прырода, ёю можна любавацца бясконца.
Яшчэ мядзведзі бываюць белымі:)
Віецца(што?) дарожка, не ступіць (з чаго?) з дарожкі, засцілаюць (што?) дарожку, ходзіш (па чым?) па дарожчы, схіляюцца (над чым?) над дарожкай.