Добрыя словы сказаны пра каня
Иди сам делай дз а не списывай
Надеюсь разберёшь мой почерк;
<span>***
Восень ціха прыварожвае
Залатою шчымлівай парой.
Лісцяў-кветак мігценне прыгожае
Ашчаджае вястун-лістабой.
Ён сваё яшчэ возьме напоўніцу,
Скіне з дрэваў убранне на дол.
А пакуль сэрца радасцю поўзніцца -
Фарбаў-водбліскаў цэлы прыпол.
Уладзімір Мароз
Восень
Восень абсыпала дрэвы
Жоўтым прыгожым лістком,
Восень сабрала пасевы
З поля пагодным дзяньком,
Збожжа ў гумно накладала,
Бульбу ссыпала ў мяхі,
Ў косы цыбулю сплятала,
Вешала іх ля страхі.
Лушчыла ў торбы сланечнік,
Мак, і хвасолю, і боб.
Восень у клопаце вечным,
Хай дапаможа ёй Бог!
Ірына Багдановіч
Колеры восені
Пафарбавала восень
Клёны
У колер жоўты
І чырвоны.
На спелых гронках
Арабіны -
Бялюткіх нітак
Павуціна.
А за сцяжынкай
Паглядзі ты -
Зялёнай руні
Аксаміты.
І немагчыма
Надзівіцца
На восень -
Цуда-чараўніцу...
Віктар Шымук
Асенні малюнак
Як охра, пажаўцела восень,
Зямля рыхтуецца к зіме.
Мільгне на небе раптам просінь,
А вецер золкі дзьме ды дзьме.
Туман малочны лістапада
Пакрыў палі, пакрыў лугі,
Чарнеюць ля дарог прысады
Ад халадоў і ад тугі.
Мікола Сабалеўскі
</span>
Сваё сачыненне я хачу прысвяціць ўсім маці . Мама - гэта першае слова дзіцяці. А колькі цяпла , клопату і любові напаўняюць гэтае слова. Мама дала нам жыццё ! Нялёгкая праца кладзецца на маміны плечы : праца , клопаты па хаце , а галоўнае - выхаванне дзяцей. Любая маці хоча , каб яе дзіця стаў сапраўдным чалавекам . Усе перашкоды ў жыцці мы пераадольваем разам з мамай. Мама пра нас клапоціцца ўсё сваё жыццё. У першы клас мы ідзем за руку разам з нашымі мамамі . Уся хатняя праца кладзецца на маму . У многіх дзяцей няма мам , але яны мараць, што калі-небудзь іх мама прыйдзе , і здзейсніцца дзіцячая запаветная мара . У нашым сяле ёсць сем'і , якія акружаюць клопатам і ўвагай не толькі сваіх дзяцей, але і чужых. Якое неабходна цярпенне , каб падпаліць дзіцячае сэрца, але як прыемна , што дзеці знаходзяць сям'ю. Мы часам не цэнім мам , забываючы аб тых цяжкасцях і праблемах , якія звальваюцца на мам , а яны ў цяжкую хвіліну заўсёды побач і гатовыя дапамагчы нам . А колькі пакут выпадае на матчыну долю . Уявіце сабе , калі роднае дзіця забіраюць у войска. Шмат можна прывесці прыкладаў , калі маці чакае сына з войска , і ніхто акрамя яе не можа зразумець перажыванні за сваё дзіця . Як яна хвалюецца , заўсёды піша яму лісты , цярпліва чакае адказу. Я памятаю , як перажывала Заякина Надзея Паўлаўна за сына Андрэя , калі ён праходзіў службу ў Чачні. А як ёй было прыемна , калі хлопцы са школы напісалі яму лісты , віншуючы з 23 лютага. Яна ў думках ўяўляла, як здзівіцца яе сын , як ужо будуць гарэць яго вочы , як з'явіцца ўсмешка на строгім салдацкім твары, калі атрымае ён лісты ад дзетак . І такіх гісторый у нашым сяле можна прывесці шмат.