Менің сүйікті ертегім "Өнеге" деп аталады.Менің сүйікті кейіпкерім шаштараз.Ол өте ақылды болып шықты.Ол ханың өмірін сақтап қалды.Ал ханның кəзірі оны өлтірменгі болды.Ол шаштаразға уланған аттын сапты ұстараны беріп: "Сен ханның шашын ағаш сапты ұстанамын алуға қалай дəтіе барады.Мə,мына алтын сапты ұстарамен ал"-дейді. Бірақ шаштараз қабырғадағы "Не істесең де ойланып істе,кейін өкініп жүрерсің" деген жазуды оқып ,өзінің үйреніп қалған ұстарасымен алайын деп ойлады.Сөйтіп ханның өмірін сащтап қалды.
Сарайшық қаласы — ортағасырлық Қазақстан тарихында өзіндік ерекше орны бар қалаға жатады. Егерде еліміздің оңтүстік өңірі мен Жетісу өңіріндегі қалалық мәдениеттің көрінісін көптеген ортағасырлық үлкенді-кішілі қалалардан, қамалдардан, бекіністерден, елді-мекендерден көре алсақ, батыс өңірдегі қалалық — Сарайшық қаласы арқылы байқалады. Бұл — қаланың көп ерекшеліктерінің бірін құраса керек. Жалпы, ортағасырлық Сарайшық қаласы туралы тарихи дерек мәліметтері баршылық, зерттеу еңбектерінде бұл қала атауы жиі кездесіп отырады. Ал қаланың тарихына арналған арнайы зерттеу жоқ болатын. Сондай-ақ бұл мәлімет — Сарайшық қаласының тарихнамасында өзіндік орны бар еңбектер қатарына жататынына ешбір күмән жоқ
Қазақстан әсем қала .Мен оны аралап ,көп қызықты ғимараттар көрсем деймін .Ғимарат биік те ,әсем болса .Әсіресе Астанаға барғым келеді .Ол жер өте әдемі
<span>Денсаулық - ең үлкен бәс . Денсаулық жақсы болу үшін күнде төрт-бес рет тамақтану керек , үй тапөтаза болу керек , спротпен шұғылдану ? тісті тазартады және т.б. Денсаулық керек жасынан , ал қыңқыл-сыңқылдар ескерту оңайырақ , ауруды қарату еш, дәрегерлер айтады . Біздің сыныбымызда енді жаман көру және қыңыр арқа оқушылар болатын . Адамдар - өзінің денсаулығы күтү керек
</span>
Шоқшалау ғана ақ сақалы бар, келбетті келген зор дауысты ақ сары кісі – Барлас Абайға салғаннан ұнады. Білгенін ішіне бүгіп, тығылып, үндемей отыратын өзге үлкендердей емес, Барлас іле сөйлеп кететін ақ жарқын, ашық. Осы үйге ылғи да келіп жүрген ауыл адамы сияқты.
Үй іші тегіс қош алған соң, екі ақын да оңай шешілді. Осы түнде ас піскенге шейін Барлас «Қобыланды батыр» жырын жырлады. Абайдың қазақ аузынан да, кітап ішінен де өмірі естіп білмеген ең бір сұлу, ең бір әсерлі, күшті жыры осы еді. Барлас жырын бітіріп, қол жуғалы қамданған уақытта, Абай:
– Мұны айтқан кім? Осы өлеңді шығарған кім екен?–деп, бағанадан бері өзін сүйсіндірген ақынның атын білмек еді. Әріден келе жатқан деседі-ау, балам, бұның түбін.
Ертеңіне жүруге ыңғайланған екі ақынды Абайдың тілегі бойынша Ұлжан жібермеді.
Асықпай, әлі біраз күн қонақ болып, жатып кетіңдер,– деді.
Абай күндіз де, түнде де Барластардың қасынан шықпайды. Осы жолы Абай әрі өзі, әрі шешесі арқылы салмақ салып, Барлас пен Байкөкшені дәл бір айдай жібермей ұстап еді. Бұл уақыттарда жас бала Барлас, Байкөкшемен біржолата дос, жақын боп алды. Үйрене келе, түнде Барластың қойнына кіріп те жатады. Күндіз барынша күтеді. Бала Абайдың ұғымтал, зеректігіне қатты риза боп, шын сүйсінген Барлас бір оңашада жай ғана тақпақтап:
– Шырағым, ер жетерсің,
Ер жетсең, сірә, не етерсің.
Алысқа шырқап кетерсің,
Шындасаң, шыңға жетерсің,– деп еді.
Барлас ақын бала Абайдың бойындағы мол дарын-қасиетті сол кезде-ақ байқаған болатын.