Кокжиектен ескен самал желден, агаш жапрактарынын сыбдырлаган уни терезеден естилгенде уйкымнан ояндым
Ата-аналарға біз міндетті өзінің пайда болуымен на свете. Олар заботились туралы біз тағы да біздің туған. Біздің ата-аналар – бұл адамдар, олар біз ешқашан боламыз қызық емес, тіпті өзіміз болмақпыз ғой, әжелерімен-ші топ. Екіталай әлемдегі табылады тағы біреу соншалықты сенімді және адал!
<span>Сондықтан менің тудырады мұндай изумление кезде балалар бағалайды, өзінің ата-анасын обижают, олардың мерекелермен құттықтайды, қызықпайды дейді. Әрине, барлық балалар ұмтылады қалай тез повзрослеть болуға және дербес, ал кейде, бұл, меніңше, олардың ата-аналары түсінбейді және бақылайды тым қатты. Мүмкін, ата-аналар кейде алаңдатты көп қажет. Бірақ, оларды түсінуге болады - олардың арқасында азды-көпті өмір тәжірибесі, олар жай ғана келеді көмектесу балаларға құтылуға іштің және қателер.</span>
Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашан құрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді. Ол көп жүріп шыңдарын қар басқан асқар тауларды тауып алады, оған биік тоғайлы, құстары сайрап, төбесін бұлт жапқан бір ғана тау ұнайды. Ол осы тауды құшағына алып, қатты ырғайды да арқасына салып, кері еліне қарай қайтады. Ол шаршамай ұзақ жүреді. Халық жылжып келе жатқан үлкен тауды көреді. Оны көтеріп келе жатқан Толағай екенін біледі. Найзағай ойнап, күн күркіреп, жауын селде- теді. Халық "Толағай" деп ұрандап, қуанышпен қарсы алады. Қуарған шөп көтеріліп, жан-жануар мөңіреп- азынап шулайды. Шаршаған батыр тау астынан шыға алмай "Апа!" деген жалғыз ауыз сөзге ғана шамасы келеді де, мәңгіге тау астында қалады. Бақытты ана айғайлы жылауға басады, халық қайғы жамылып, тау да бұған шыдай алмай көзінен жас бұлақ болып ағады. Содан бері бұл тау "Толағай" деп аталады
Турардын сабакка селкос екенин ангарды.
Турар тактага шыкканда букил класс тына калды.
Арипти адемилеп мугалимдикинен айнытпай жазып шыкты.
Оте сабырлы козинин алуа-жулагы жок
Ангарды-ангару,тына калды-тына калу,жазып шыкты-жазып шыгу.
Мен Казакстанда туылганыма оте куаныштымын. Казакстанды созбен жеткизу мумкин емес