То как автор описывает свое детство красочно и ярко.Можно сравнить со своим детство. Храбрость,смелость и мудрость героев.
...как же ты все нравишься
и может быть заменить белая на снежная?
Аркадий Петрович Гайдар -русский советский детский писатель,участник ВОВ и Гражданской войны.Родился 22 января в 1904 году.(gaidarovka-metod.ru зайди на этот сайт,там про него подробно написано). В 1939 году приступил к написанию повести,а в апреле 1940 закончил.
если нужен перевод то это СМОТРЕТЬ,ЧИТАТЬ и ПРАВИЛЬНЫЙ
<span>У камедыі Кандрат Крапіва (К.К.) ставіць і вырашае праблему духоўнага
выпрамлення і аднаўлення чалавека ва ўмовах сацыяльнага грамадства на
вобразе Тулягі. Драматург паказвае, што Туляга - чалавек крыштальнай
сумленнасці, але вялікі баязлівец. Калі Гарлахвацкі перыядычна
запалохваючы і шантажыруючы, спрабуе схіліць на несумленны шлях Тулягу,
ен адважваецца заўважыць нахабніку, што пісаць навуковую працу для іншых
- учынак несумленны, дрэнны. І няхай сабе пярэчанне Тулягі вельмі
нясмелае, але сам факт, што да смерці запалоханы чалавек усе ж
адважваецца на гэта, з'яўляецца сведчаннем яго высакароднасці, маральнай
чысціні. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмі ўзрушыла і абурыла Тулягу,
але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не
ўпэўнены ў сваей праваце. К. знарок ставіць Тулягу у недарэчныя, смешныя
сітуацыі, каб найбольш моцна ўдарыць па баязлівасці Тулягі. Туляга
лічыць свае становішча трагічным, з якога няма выйсця, і траціць спакой і
сон. Гэта ўсе можна прасачыць у сцэне, дзе Туляга з рознымі агаворкамі
расказвае Левановічу пра ўсе свае няшчасці. Адчуўшы сяброўскую падтрымку
Веры, Чарнавуса і іншых супрацоўнікаў інстытута, Туляга пачынае
разумець безпадстаўнасць свайго страху. Ен узяўся пісаць для
Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага
Тулягі, якім дырэктар яго бачыў. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе
напішу навуковую працу! Насмяяўся ты з мяне, абняславіў перад людзьмі,
пасмяюся ж і я з цябе". У яго нараджаецца вялікі гнеў да прайдзісвета,
нахабніка і кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсціць за
тое зняважанне, крыўду, якія цярпеў Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы
адбываецца духоўнае аднаўленне і перараджэнне Тулягі, яго радасць,
гордасць ад здзейсненага і поўнае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага.
Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоўную баязлівасць і
становіцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такімі людзьмі, як
Гарлахвацкі.
Нямала паздзекваўся Гарлахв. з Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.</span>
